CaNaN Şiiri - Hasan Karahisar

CANAN
Kokun ekmek kokusu bana
Fırından yeni çıkmış
Nasıl güzel gelirse aç insana
Yemek isterim
Başlayıp ucundan
Ama nasıl? Kırmadan...
Dişlemek neyse de
Hem doyamam seni yemeye
Hem de kıyamam
Saklamak isterim yarına
Canımın içi
Sıcak somun gibi ‘öpüp başıma koyduğum’
Anamın ak sütü gibi helalsin
Amma velakin ulaşamam varlığına

Dün akşamdı
Yine aklıma düştün
Kovamıyorum seni zihnimden
Hani diyorum hazır gelmişken
Yeri de gelmişken...
Derken çekip gidiyorsun
Gelişin gibi aniden
Kendiliğinden
Bilsen ne kadar muzdaribim
Arz edemediğim halimden

Zaman süngeriyle
Mazinin buğulu camından silmek istedim
Geçmişin izlerini
Ama yine olmadı

Gözlerimde kamp kurup seranat yapıyor
Her gece o mahsun bakışın
Benden kalan geriye
Giderken götüremediğin canım
Bir de hayalimde yaşattığım
Öbür yarım

Seni bekliyorum
Buluştuğu yerde gelecekle geçmişin
Senden öksüz bıraktığın bu can
Usanmaz beklemekten
Çıkmadıkça o can
Vazgeçmez cananından

Umraniye, 04/10/2013 Hasan KARAHISAR