Çanakkalem Şiiri - Bilal Konal

Ölümün nefesi hissedilince,
Bir bir yanındakiler düşünce
Sanki cenneti görmüşçesine,
Ölüme gülümsedin
Ve kükredin,
Nasıl yerle bir ettin?
Yağmur gibi yağan mermileri
Göğsünde nasıl erittin?

Tarih yazdı talihin,
Fermanı şehitliğin,

Çanakkale!
Yüreğimin paresi!
Ana kuzusunun kükreyişi!
Aslanım!
Vazgeçtin hayallerinden;
Evinden,ailenden
Ölüme koştun
Sonsuzluğa gider gibi,
Denizi kucaklar gibi,
Kuşlarla uçar gibi...

Vatan çiğnenmesin diye
Kurşuna atılırken gülümseyen neferi
Bekliyordu peygamberi,
Cenneti....