Çanakkalem Şiiri - Meltem Çapar Çiftçi

Canakkalemde körpe gül fidanlarim vurulur
Ölüm zeytin dalıyla gelen bir istiklaldir şimdi
Kızılkan alevlerde Yahya çavuşlar boğuşur
Seddülbahir denize kükreyen şanlı bir
Ay ışığı çamlarin arasından Suvladan Burun'a vurur
Miralayim Mustafa Kemal önce vatan, vatan diye buyurur
Can vermeye hazır Mehmetlerim anaların kalplerinde uyur
57.Alay tekmil yıldızlarla karada destan yazıyor şimdi
Alli morlu yemeniler ağlar gelinlerin, kızların ellerinde
Çanakkale bir sevdadır Osmanların yüreginde
Karanfiller üşütsede Kirte mevzilerinde
Can içinde canlar Zemzemi mübarekle ısınıyorlar şimdi
Arıburnunu doldursada Anzaklar ne yazar
Yarama bir tutam ot basar tabyalarda gezerim
Kurşunlar tenime bir bir saplansada ne çıkar
Ben Eğinli Mehmedim
Hürriyetim toprağa nisan oluyor şimdi
Bir avuç kar idiler iman aşkıyla çıga dönen binlerce yiğit
Alacakaranlıģi yaran ezan sesiyle düştüler bir bir şehit
Sanki yeryüzünde değil idiler buna gökyüzu şahit
Rüzgar olup uçuyor yagmur olup toprağa düşüyorlardı şimdi
Ya Allah diyip kavradı Seyit onbaşı gülleyi yüreğiyle
Devleti Aliye ayağa kalktı bu şanlı mertligiyle
Sarılıp namluyu öpen dudaklariydi düşman mevzilerinde
Şahlandı Canakkalem bir nefer kuşu oluyor şimdi
Gün bayram gunudür bulutlardaki kızıllık hilale geçmiş
Yiğitlerim tuttukları emaneti baş tacı etmiş
Gül kokusu sinmiş şimdi vatanıma, düşman tarumar edilmiş
Toprak bizimdir,şehitlik bizim Çanakkalemde şimdi