Çanakkalede Düşman Şiiri - Muhittin Laçin

ÇANAKKALEDE DÜŞMAN–yazılış tarihi- 2006

Beş yüz bin askerle gelmişti düşman.
Bizim boz kırlara ekti gittiler.
Gelmesine geldiğine bin pişman.
Acı bir sigara yaktı gittiler.

Dediler ki Türkler yiğit er millet.
İnancına bağlı muteber millet.
Onlar tek başına biz yedi devle.
Ayıbın üstünü örttü gittiler.

Niyetler bozuldu fikir çürüdü.
Alayları tümenleri tugayları eridi.
Amma amma Çanakkale zor bir yer idi.
Gerçeği itiraf etti gittiler.

Suya düştü pusulası rehberi.
Döküldü kumandan sustu neferi.
Hatıra götürdü delik miğferi.
Döndü arkasına baktı gittiler.

Kızağa çekti Mehmetçik yedi düveli.
Kursağında kaldı büyük emeli.
İki yüz seksen beş bin candı bedeli.
Akıntıya havlu attı gittiler.

Burası Allah diyen Mehmetçiğin vatanı
Kanlı gömleğine yazdı destanı.
Dömen şaştı vurgun yedi kaptanı.
Tayfayı denize döktü gittiler.

Hüzün taşıdılar yüzen tabutlar.
Hüsran diye tutulmuştu zabıtlar.
Yere baktı göğe bakan suratlar.
Kadere kaşları çattı gittiler

Avustralya lı Hintli yeni Zelanda.
Dişler gıcırdadı ta Londra da.
Fransız kederli çıkmıyor barda.
Şarabı şalvara döktü gittiler.

Yürekler soğudu başlar eğildi.
Bayrak yere indi ordu dağıldı.
Yedi düvel bir çanakta boğuldu.
Rütbeyi nişanı söktü gittiler.

Bu şan Mehmetçiğin benim övünemem.
Uğrunda ölmezsem vatan diyemem.
Arkasına bakan düşmanı sevmem.
Güzelim Gelibolu’yu yaktı yıktı gittiler.