Çanakkale'de Bir Hüseyin Destanı

Varlığı unutmuş yokluğa doymuş bir köyde,
Henüz bilmediği kaderine, merhaba dedi Hüseyin
Çocukluğuna doymadı,nasıl büyüdü anlamadı,
Ne doyasıya hayaller kurdu,ne de onlarla avundu.
Harp çıkmıştı,
Elin silah tutar Hüseyin, asker ol,dediler
Beyaz bir elbiseyle askere gönderdiler.
Önce İstanbul gitti,ardından Çanakkale’ye
Çanakkale değil de,aslında mahşer yerine
Yüz binlerce insan mukaddes bir amaç uğruna
Koşarak gelmişlerdi şahadet yoluna

Yokluktan bir başka yokluğa gelmişti Hüseyin,
Düşmana atılacak mermileri sayılı
Üzerine giydiği elbise kırk yamalı
Öğünleri ise hoşaf ekmek,
Allah çok versin,bir de yeşil mercimek

Yokluğa çoktan alışmıştı zaten Hüseyin
Al beyaz bayrağa şöyle bir baktı,Sanki nazlı bir gelin
Rabbim dedi , bu toprağa başka bir bayrak yaraşır mı?
Bu vatanda başka bir bayrak gölgesinde, özgür yaşanır mı?

Düşman, denizden ulaşamayınca Marmara’ya
Haince saldırdı bu kez, Gelibolu’ya
Her yer de var, top tüfek gülle sesleri,
Ölüm o kadar yakın ki, kurutuyor nefesleri

Bu nasıl bir haldir ki Hüseyin, fani aklım şaşıyor
Bir avuç karada, yüz binler savaşıyor
O gün ki, yarılmış gök, arş-ı ala aralı
Dört bir yanın Hüseyin evliyalarla sarılı
Bu öyle bir an ki, mucizelere dayalı
Vatan aşkı büyük, yüreklere kazılı

Hüseyin, koynunda kuran,elinde süngü
En son taarruza çıkarken, ön safta görüldü
Her şehit bir candı, dinmedi göz yaşlarımız,
Yandık ki, ne yandık!
Ama şükür olsun Allaha, savaşı biz kazandık.
Bu öyle bir destandı ki, onu yaşamayan bilmez,
İlan olsun tüm dünyaya Çanakkale geçilmez.

Hüseyin Çanakkale de belki basit bir erdi
Bu vatana bizler için canını verdi
Hiçbir şeyi ölüm kadar sevmemişti,yaşamayı bile
Bir resim ve destandan başka,bir şey kalmadı,
Hüseyin den geriye

Kaderin takdiri ilahi,ömrün yirmi yıl imiş
Yüce mevlam sana şan vermiş,şeref vermiş Hüseyin
Toprak altında niceleri var!
Ama şehitlerdir cennetle müjdeli kılınanlar
Yattığın yer nur mekanın cennet olsun
Hüseyin, sen rabbin nezdinde, hesabını vermiş bir kulsun
19 Mart 2006