Çanakkale Türküsü Şiiri - Cem Dönmez

ÇANAKKALE TÜRKÜSÜ

Lal olmuş bütün diller seyrediyor vahşeti
Analar bir, hicranla anıyor vaziyeti.

Heyhat, tufan değildir fakat tufan öncesi
Alınlar kan terliyor, nerde Nuh’un gemisi?

Ve işte müslümanlar, alınları secdede
La-şerike-leh diyorlar, aşk ile, vecd ile

Evet, düşman yürüyor, yedi azgın canavar,
Ve toprağım direniyor, lakin kaç canı var.

Eyvah, ne ağır bir yük, altında koca millet,
Liyakatin ne büyük, emret ölelim, emret!

Ah Çanakkalem, dile kolay, tam otuz gündür,
Hani öksürür gibi, gök kubbe gümbür gümbür.

Atılmış hayın hançerler boğazına doğru,
Vahyi taşıdığın ah, şah damarına doğru.

Lambalar mı söndü, neden karanlık ufkumuz?
Ey Ebed, vahyinle al bizi, işte boynumuz.

Vahametinin farkındayız ah halimizin,
Evi, ocağı talan olmuş milletimizin.

Lakin aslan gibi dövüşüyor Çanakkale,
Ateşlere yürüyor elinde bıçak ile.

Kim onu böyle kızdırmış ise şaşkın derim,
Uğraşılmaz belayı başına almış derim.

Ve güneşin ışıkları boğazı ışıttı,
Ve filonun namlularında ölüm yansıttı.

Evet, ilk mısrasıdır bu, büyük bir destanın,
Türk’ü, yeniden dirilten, o dev maceranın.

El açıp yardım diliyorlar, “Yardım, ey Vahid,
İkiden birini ver, ki ya gazi, ya şehid! ”

Laf-ü güzaf ne desem; işte, tam imanları,
Layıktır onlara tek, Hayber’in unvanları.

Aslan Ali gelir akla ilk, Hayber deyince,
Bilir misin, Seyyid de gördü Onu, o gece.

İğne saplanırken ruhuna, uyumuştu o,
“Layıksın seyyidliğe” sesini, duymuştu o.

Leylin ardı, tanla birlikte başladı toplar,
Adeta cehennem, dayanmaz, yürekler hoplar.

Havranlı er Seyyid bataryanın topundadır,
İstiklal için, hürriyet için durmaktadır.

Lacivert pırıltısıyla Ocean süzülüyor,
Ah boğazı geçmek için nasıl çırpınıyor.

Larvalar gibi ardında bir filo türemiş,
İçlerinde nice paryalar iğva edilmiş

Ya batırılacak Ocean, ya batacak vatan,
“Ya istiklal-i tam, ya ölüm,” diyor bir can.

Ürküten şey oldu işte, batarya vuruldu,
“La havle ve la” dedi, Seyyid mertçe doğruldu.

“Allah”, dedi, “en güçlüsü ben olayım halkın,
Zulmet kaplayacak yoksa, üzerini vatanın”.

İmanla attı topu, Ocean parçalanacak,
Maziden Bedir’i çekiyordu sanki sancak.