Çanakkale Şehitlerinden Özür

Senelerden 1915 yer Gelibolu
Her karış toprağı Mehmetcik’le dolu
Şühedâ’nın geçiyor! O topraktan yolu
Bulunamadığım için aranızda! dilerim ÖZÜR! !

Yurdumun her yanından ER olan koştu
Er’leri uğurlayan yürekler,analar coştu
Gelen düşmanın emeli, hevesi boştu
Koşamadığım için sizinle! dilerim ÖZÜR! !

Gelibolu’da savaş tüm hızıyla başladı
Canım Mehmedimi düşman demirlerle taşladı
Mehmedim de düşmanı deniz suyuyla haşladı
Olamadığım için hizmetinizde! dilerim ÖZÜR! !

Her geçen gün Mehmedim alıyordu yaralar
Harbin şiddet-ü dehşetiyle açılıyordu aralar
Anadolunun yiğit insanı bağlıyordu karalar
Saramadığım için yaranızı! dilerim ÖZÜR! !

Uzun süren muharebede yüzbinlerce Şehit verdik
Yedi düvel’den gelen asâkîr-i adüvvü çarmıha gerdik
“Çanakkale geçilmez” destanın yazarak murada erdik
Íçemediğim için şerbet-i Şehâdet! dilerim ÖZÜR! !

Daha sonra ki yıllarda Gelibolu’yu unuttuk
Yavrusunu Şehit veren anaları gûya uyuttuk
Avrupa hayranlıgını haykırmada âdeta guguktuk
Bunu yapanlar adına! dilerim ÖZÜR! !

Yıllarca üzerinizden geçtik olmadı ziyâret nasîb
Sizi medh-ü senâ eden,göklere çıkaran habîb
Gönüller olmuş harâb,bulunamıyor gerçek tabîb
Kaldığım için ziyâretinize geç! dilerim ÖZÜR! !

Ziyâretim geç kaldığından utanır oldum
2005 deki ziyâretde hislerle taştım, doldum
Yüregimle,rûhumla utanarak aranıza kondum
Kabûlümün ricâsıyla Rûhâniyetinizden! dilerim ÖZÜR! !

Meğer biz sizin kıymetinizi bilememişiz
Çürük çürük iplere hülyâlar dizmişiz
Sizi neslimize anlatmamakla hemde edepsizmişiz
Edepsizliklerimizin affı için! dilerim ÖZÜR! !

Artık şunu gördüm ki hemde çok hoştur
Çanakkale düşmanlarının gayreti boştur
“Özrü” okuyan kardeşim sende ziyârete koştur
Mahrumlar için ziyâretten! dilerim ÖZÜR! !

Mevlüt Bicik
04/12/2005 saat 20.26
Esslingen