Bir garip ölmüş diyeler, üçgünden sonra duyalar..
Önce rüyalarımızı gömdük, uykularımızla.
Hayallerimizİ en kuytularına mevzilerin.
Dal inan, pür iman, döş gerip sularına
İndik siperlerine, Çanakkale’nin.
Kavrayıp kılıçları tırpan yerine
Süngüleri kalem tuttuk-destan yazmaya-
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim