Çanakkale’de Gezerken, toprağında yürümeye, bir yere basmaya korkuyorum. Çanakkale’nin Gelibolu yarımadasından Ege Denizine bakarken, Mehmetçiklerin Allah... Allah... Nidaları çınlıyor kulaklarımda! Farkında olmadan bende koşuyorum arkalarından, tekbir dilimde… Sonra işitiyorum arkamdan seslerin geldiğini, “Ne oldu, nereye gidiyorsun Saffet…”
...
Mehmet Akif oluyorum o an. Çanakkale şiiri dökülüyor iman dolu dudaklarımdan... İçten içten üzüntülü, yurduma nasıl küfür girebilirdi, her yerde ezan okunurken, diyorum? Alnı secdeye değen nur yüzlüler yaşarken. Analar, evlatları üzerinde titrerken. Her adımımda bir başka kabir ve şehit kanları görüyorum, toprağına dokunurken...
…
Her gün bu kadar güzel mi bu deniz?
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
Devamını Oku
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
