Çanakkale’de Gezerken, toprağında yürümeye, bir yere basmaya korkuyorum. Çanakkale’nin Gelibolu yarımadasından Ege Denizine bakarken, Mehmetçiklerin Allah... Allah... Nidaları çınlıyor kulaklarımda! Farkında olmadan bende koşuyorum arkalarından, tekbir dilimde… Sonra işitiyorum arkamdan seslerin geldiğini, “Ne oldu, nereye gidiyorsun Saffet…”
...
Mehmet Akif oluyorum o an. Çanakkale şiiri dökülüyor iman dolu dudaklarımdan... İçten içten üzüntülü, yurduma nasıl küfür girebilirdi, her yerde ezan okunurken, diyorum? Alnı secdeye değen nur yüzlüler yaşarken. Analar, evlatları üzerinde titrerken. Her adımımda bir başka kabir ve şehit kanları görüyorum, toprağına dokunurken...
…
Elimde, sükutun nabzını dinle,
Dinle de gönlümü alıver gitsin!
Saçlarımdan tutup, kor gözlerinle,
Yaşlı gözlerime dalıver gitsin!
Yürü, gölgen seni uğurlamakta,
Devamını Oku
Dinle de gönlümü alıver gitsin!
Saçlarımdan tutup, kor gözlerinle,
Yaşlı gözlerime dalıver gitsin!
Yürü, gölgen seni uğurlamakta,
