Çanakkale'nin Muzaffer Ruhu

Mahşer meydanında toplanmış gibi her ırktan insan.
Öz vatanımda, ulu milletime kurdular kapan .
Aziz vatanıma saldırdılar leş yiyici çakallar gibi,
Salyalar akıyordu ağızlarından vahşi ki ne vahşi.

Kürt’ü,Türk’ü,Çerkez’i ,Arap’ı ayrılmaz kardeşti;
Bir öğün yemekleri : kuru ekmek, bir tas hoşaftı.
Ayağında çarık, üstü başı yırtık elbiseleri,
Yıldıramadı gözü pek, kahraman milletimi.

Fetih duası okundu, dönüldü kıbleye.
Yaşlısı- genci,köylüsü -şehirlisi durdu secdeye.
Oyun çağındaki çocuklar dahi koştu cepheye.
İman dolu göğüsleriyle direndiler ecnebiye.

Her yiğit Allah u ekber nidasıyla geçti taarruza.
Gövdesini siper etti havada uçuşan topa, kurşuna .
Yerlerde büyük çukurlar açtı patlayan bombalar.
Kesik, kanlı kol ve bacaklarla doldu çadırlar .

Aç, bi ilaç , ayakta çarık; cesur Mehmetlerim .
Savaş meydanında kükrediler aslanlar gibi,
Düşmanın bağrına sapladılar zafer müjdesini.
Gözbebeklerimin,canlarımın öpüyorum ellerinden.
Nice isimsizleri canını verdi vatanın bağımsızlığı için.
Arkalarında gözü yaşlı analar,yetimler kaldı Allah için.

Ey Çanakkale ecdadımın kanlarıyla kurulmuş kale!
Kurşun yağmurunun sağnak sağnak yağdığı yer,
Sen ki bir asırdır mübarek zaferin yandığı meşale,
Koklayayım toprağını,şehidimin kokusunun aktığı şelale.
İsimsiz binlerce kahraman ulaştı en yüksek payeye.
İnci gibi sözler dizsem az gelir bu eşsiz mücadeleye.