Çanakkale Mahşerinde Çocuklar

Böyle imiş alınlarda yazılar,
Vatan imdat ister, yürek sızılar.
Saçları kınalı körpe kuzular;

Çanakkale mahşerine koştular,
Cennette şakıyan yavru kuştular!

Daha bıyıkları bile çıkmadan,
Of demeden, usanmadan, bıkmadan,
Bir kez olsun arkasına bakmadan,

Çanakkale mahşerine koştular,
Cennette şakıyan yavru kuştular!

Boyları tüfekten bile küçüktü,
Ama yürekleri dağca büyüktü,
Ve tatlı canları sineye yüktü;

Çanakkale mahşerine koştular,
Cennette şakıyan yavru kuştular!

Tek başına bir orduya yetmeye,
Düşmana denizi mezar etmeye,
Dönülmeyen bir diyara gitmeye,

Çanakkale mahşerine koştular,
Cennette şakıyan yavru kuştular!

Bu şanlı zaferin gülüydü onlar,
Tarihin konuşan diliydi onlar,
Sakın sanmayın ki ölüydü onlar!

Çanakkale mahşerinde çocuklar;
Yiğitliğin sınırını aştılar,
Gül vatanın imdadına koştular,
Cennette şakıyan yavru kuştular!