Çanakkale İdiler Geçilmediler

İrkildi bir millet Çanakkale'ye sefer ilan olanda,
Sıraya girdi yiğitler gönüllü olmak için dört bir yanda,
Ordu yok,asker yok,cephane yok,silah yok, ne fayda,
Onlar asker olmaya,gazi olmaya,şehit olmaya razı idiler.

Anaların elleri öpüldü , omuza yokluklar takıldı,
Ne yar vardı artık akıllarda ne ana kaldı,
Artık tek gam,tek dert ,tek düşünce vatandı,
Ve tüm yolların sonu Çanakkale'ye uzandı,
Hepsi dönüşü olmayan yolda korkusuz adımlar atanlar idiler.

Burada buluştu koskoca bir millet cihana karşı,
"Geçemez cihan bu boğazdan" nidaları göğü aştı,
Ve işte o kudretli çelik kaleler geldi yanaştı,
İman dolu göğüsleriyle heybetli kahramanlar korkuyu söküp attı,
Çünkü Alparslan'ın,Yavuz'un,Fatih'in torunları idiler.
Ve lakin ya Rab bu nasıl büyük bir imandı,
Bıraksan o çelik ordunun üzerine atılacaklardı,
Çünkü Mekke fatihi Muhammed'in ümmeti idiler,

Vurdular namertler yeri göğü diretdikçe direttiler,
Onsekiz Marta kadar direndiler fakat geçemediler,
Onsekiz Martta boynu bükük idiler geri döndüler,
Vazgeçmediler günler sonra gine geldiler,
Medeniyet ordusunu bu sefer toprağımıza salıverdiler,
Bizim ecdadımız ki orayı bekleyenler bilseniz ne idiler,
Kınalı Hasan idiler , Ezineli Yahya Çavuş idiler,
Onbeş yirmi kişiydiler onlar bir fırkaya bedel,
Bu toprak, bu iman geçilmez dediler geçirmediler,
İnlediler belki yaralarından ama tarihide inlettiler,
Laz, Çerkez, Muhacir, Boşnak, Arap, Kürt, Tatar, Azeri idiler,
Omuz omuza çarpışıp birlikte öleceğiz dediler.
Ve dahi onlar yarı aç yalın ayak vatanı beklediler,
Dönmeden bir adım geriye, siperden sipere koşanlar idiler.

Çelik kaleler ölüm kusarken o neferin üstüne,
Ve nihayet gömülürken o kaleler hırçın denizin dibine,
Seyyit onbaşı bakarken gururla attığı mermisine,
Çanakkale'de tarihe kazınan en şanlı ordu idiler,
Onbeşli Ali okurken sevinçle anasının mektubunu,
Çoğu ana baba kesmişken yavrularından umudunu,
Öğrenciler savaşmak için bırakıp gelmişken okulunu,
Şaha kalkan şanı büyük imanlı Anadolu idiler.

Boğazımıza dayandı çelik giymiş dev kale gemiler,
Adım adım yaklaşıyor o hayasız sürüler,
Eller havada dua ederken tepelerde arslan yiğitler,
Asla zedelenmeyen imandan gömlek giyenler idiler.

Daha birkaç yıl önce savaşanlar Balkanlarda,
Hâlâ durabilenler güçlü ve dimdik ayakta,
Devam ettiler büyük cenge Çanakkale yarlarında,
Arıburnunda, Alçıtepede ,Conkbayırında,Anafartalarda,
Düşerken toprağa omuz omuza ,yan yana ,ard arda,
Topraklar savrulurken üstlerine her patlamada,
Mezarların payidar kalacağını bilen vatan toprağında,
Bu vatana adanmış anlı şanlı fedai idiler.

Diyorlardı ki kölesiyiz biz bu aziz vatanın,
Ya bu toprak bizimdir ya biz bu kara toprağın,
Yoksa helal değildir bize hakkı anamızın atamızın,
Yaralanıp düşünce içine girince sıhhiye çadırının,
Büyüklüğüne aldırış etmeden kanayan yaralarının,
Cephede vuruşamamaktan esef duyupta başlarını eğenler idiler.