Çanakkale Hatırası Şiiri - Gençosman Den ...

I
Üstatlar tasvirlemiş şükran ve elem ile
Sana gıpta eylemiş Melekler âlem ile
Sen tarihi yazmışsın destansı duruşunla,
Yazdığını yazamam kırık bir kalem ile.

Gezdiğim topraklarda gördüklerim siper mi?
Siper diye kazılmış üstü açık makber mi?
Aklım havsalam durdu rehberimin sözüyle,
Metrekareye düşmüş altı bin yağlı mermi!

II
Toplanıp dört bir yandan akın eden seldiniz
Mahremime uzanan kirli birer eldiniz
Ar perdesi yırtılmış yedi düvel ordusu,
Bu İslâm toprağına, sahi nerden geldiniz?

Yürekler arasında binlerce kilometre,
Karşılıklı mevziler, bilemedin on metre.
Sırtlan sürülerinin küf kokan necis kanı,
Birazdan dökülecek sulara katre katre.

Kıvılcımlar çakarken süngülerin ucunda,
Üç dakikaya varmaz, şehadet avucunda.
Seyreyleyince ecdat mübarek naaşını,
Semadan urûç edip saf tutmuş başucunda!

Yağarken kızgın toplar gökten yağmurlara denk,
Yerde sürüp gidiyor eşsiz ve benzersiz cenk.
Korkular kol gezerken kâfirun zümresinde,
Sarsılmaz sinelerde iman dolu bir ahenk…

Küffarın destroyeri Çanakkale’ye dalsın
Muzaffer(!) edasıyla etekleri zil çalsın
İki yüz yetmiş kilo; ya Allah, ya Bismillâh...
Sür gülleyi namluya, Peygamber nişan alsın.

Tutulmuş pençe gibi iki yakadan boğaz
Geçmek istersen eğer, mezarını peşin kaz
Deniz değil kabaran, anamın gözyaşıdır,
Muhteşem(!) donanmalar şimdi yığınla enkaz.

III
Boğaz’da nefesler tek; boğmak için bu ruhu,
Saldırdı hayâsızca ehl-i sâlip güruhu.
Ne top sindirir bizi, ne çelik yüzlü Batı…
Medet eyle Allah’ım, medet Sen’dendir Yâ Hû.

Ulaşılmazda saklı mukaddes seviyeniz
Arş-ı Âlâ’ya komşu; şehitlik hediyeniz
Kaç bin hatim indirsek bizden razı olacak,
Ah kınalı kuzular, ruh-u mâneviyeniz?

(İstanbul, Safer 1428 / Mart 2007)