Çanakkale Görünmez Dörtbir Yanın Dumandan

Çanakkale görünmez dörtbir yanın dumandan,
Ne böyle er görülmüş nede böyle kumandan,
Bir zırha bürünmüş Mehmet dinden imandan,
Seni anlatmaya yetermi şiirler kitaplar.

Söze şimdi nerden başlayıp nerde bitirsem,
Bu azamet karşısında ruhu aklı yitirsem,
Mehmedimi anarken beşbin tekbir getirsem,
Anlatmak ne mümkün Mehmedim seni.

Çanakkale düşmana cehennemi yaşatmış,
Dünyanın ordusunu süngüsüyle kuşatmış,
Hürriyet isteğini yüreğinde yaşatmış,
Resmetmek mümkünmü söyle Çanakkale'yi.

Toprağın kaynıyorsa hala şehit kanıyla,
Ve başardıysa Mehmet'ler onbin yiğit canıyla,
Nasıl anlatmayım ben bu tarihi şanıyla,
Koskoca dünya bunu anlatamamışken.

Anafarta haykırıp Conk bayırı şahlanmış,
Her bir Mehmet şehitliğe şartlanmış,
Sanki uçmuş göklere inanın kanatlanmış,
Anlatmak mümkünmü söyle Çanakkale'yi.

Çanakkale Türkümün dünyaya seslenişi,
Yüreğe cesaretin nakışla işlenişi,
Vatan diyen yüreğin hırs ile devlenişi,
Anlatmak ha Çanakkale'yi bir kaç şiirle.

Her taraf ölüm kusmuş kopmuş kollar bacaklar,
Mehmetler yari gibi al bayrağı kucaklar,
Bilirlerki birazdan şehitte olacaklar,
Kalemler seni yazmaya hep aciz kalacaklar.

Süngü tak dediğinde Mustafa Kemal paşa,
Cesaret yazmış Mehmet'ler her dağa taşa,
Bakarımda hala gözlerden düşen yaşa,
Seni anlatmakmı nerde aciz kalırım.