Çanakkale Geçilmez - Kahramanlık Destanı

Kubbelerde Ezan sesi kesilir mi be kafir?
Allah katında Şehitler ölür mü be cahil?
Hak yolunda savaşan Türkler, esir düşer mi be gafil?
Ruhsuz mu sanırsın önce Vatan diyenleri be sefil?

Aç durur Vatan Evladı, terk etmez diyarını,
Maddeyi değil, düşünür milletini, insanlığı,
Anasının, Atasının, Gardaşının, Can’ının kanını,
Ne yerde bırakır, ne de satar Vatanını …

La İlahe İllallah der, Vatan Evladı sorar hesabını,
Irzına geçtiğin masum insanların ar’ını,
Köle yaptığın zavallı kulların hakkını,
Dünyada zulmettiklerinin ahını, sorar Vatan Evladı.

Ey zalimler zalimi, Haçlıydın oldun İtilaf birliği,
Sanma hasta adam öldü gitti, gelmez geri,
Tarih silememiş, sen mi sileceksin Türk’leri,
Anka kuşu olur döner, gene tepeleriz seni…

Nezahat Onbaşı, Hatice Hanım, Seyit Ali onbaşı…
Izdırap duymadan savaşan meçhul vatan evlatları,
Çemene düşürmedi sancağı, Elliyedinci Piyade Alayı,
Allah Allah diyerek Çanakkale’de kurtardılar Vatanı…

Niğdeli Ali, Bigalı Mehmet Çavuş, Kınalı Hasan.
Anafartalar’da, Conkbayırı’nda oldular kahraman,
Kilitbahir’de,Namazgah’da,Gelibolu’da her yer kan,
Kumkale’de, Sebdülbahir’de katloldu beşyüzbin can…

Anzak çıkmış tepeye ilerler, ikiyüzaltmışbir rakım,
Lüzum yok sana bitsen de kurşun, süngü takarım,
Ecnebinin emelini zıkkım olur, kursağında koyarım,
Geçirmem Çanakkale’den İstanbul’a, bağrımı siper yaparım…

Emin kendinden şehit olacak, neferlerim.
Çanakkale’de siperler sekiz metre, ölüm kesin,
İkinciler gelir yaşam üç dakika, elinde Kur’an-ı Kerim,
Layık onlara Cennet, itidal ve tevekküllerine gıpta ederim.

Mazlum milletlere ışık oldu, umut oldu, Mustafa Kemal,
Emretti! Taarruzu değil, ölmeyi emretti Mustafa Kemal,
Zafer dedi, Bağımsızlık dedi, Barış dedi, Mustafa Kemal…

Ömer Kement
(İstanbul, 19.10.2013)