Çanakkale Geçilmez

Sesini ilk duyduğumda geceydi
Yiğit ölümlerce büyük bir gece
Kıyısında Anadolunun mahzun söğütleri kavakları
Geçiyordu altın parıltılarla
Evrenin karanlığından
Bir devrim kadar güçlü
Bir devrim kadar güzel

Yakmıştı aşkın ve şiirin
Çoban ateşlerini dağda
Yaklaşan ellerimizin sabahıydı
Zindanlar oy zindanlar
Yerini alıyordu halkın
Tarihin en haklı savaşında
Yıldızlı sonsuzluğa kavuşuyordu Türkçe

O sonsuzlukta Bedrettin Yunus
Yeni bir su veriyordu yüreğe
Hızlanıyordu sözcüklerde kan dolaşımı
Budur diyordum aydınlığın destanı
Budur baş kaldırmak köleliğe
Çarıklarına yüzlerine bakıp geçenlerin
Budur diyordum Kuvayı Milliye

Toprağın öfkesinden çilesinden anaların
Koca bir gül açıyordu kan rengi
Ey umudun ve çoşkunun ırmağı
O gülü söylüyordun sen durmadan
Sakarya'da Vietnam'da açan o gülü
Duyuluyordu Asya 'dan Afrika'dan
Kurtuluşun ve barışın türküsü

Düşmandı kardeşçe yaşamaya
Yalanın ve ölümün adamları
Korku düşmüştü yüreklerine
Umrunda değildi mahzun söğütler,kavaklar
Memleketin hali ve Kuvayı Milliye
Onlar çarmıha gerenlerdi İsa'yı Spartaküs'ü
Çiftlikleri konaklarıydı vatanları

Tuzakları vardı ta ortaçağdan
Taş duvarları ve ihanetleri
Kapandı üstüne demir kapılar
Zindan akşamlarınca uzun suskunluk
Geçtin yaşamanın en dar yerinden
Gökyüzüne bakmak nasıl önlenir
Genişleyen mavilikti bildirin,susturamadılar

Uzaklarda aktın bir süre çok muhacır
Yüreğinde deli hasret
Yansıdı sularına yaralı ceylanlar gibi
Köylerimiz,insanlarımız,memleket
Onları işledin geçtiğin yerlere,kayalara
Yaşamanın,direnmenin ulu ırmağı
Onları söyledin yıldızlara,denizin kulağına

Aşksın,şiirsin,Türkçe'sin şimdi
Yiğit ölümlerce büyük gecede
Bir altın başaklarda,bir bulutlardasın
Nerede bir kavga varsa halk adına
Silaha sarılmışsa çeteler
Nerede devrimlerce güzelse sabah
Ondan gelir sesin

Mehmet Akif Ersoy