Çanakkale Geçilmez Şiiri - İbrahim Pataz

En kuvvetli ordular, birleştiler geldiler.
Dünyanın dört yanından, Ak Deniz’e doldular.
Zafer bizimdir deyip, eğlendiler güldüler.
Çanakkale önünde, Mehmetçiği buldular.

Gördüler ki, siperde Mehmetçik bir aslandı.
Siperin arkasından, düşmanlara seslendi.

Bizde vatan, istiklal, birbirinden seçilmez.
Şeref, namus, kapımız düşmanlara açılmaz.
Kutsalları korurken, tehlikeden kaçılmaz.
Dünya toplanıp gelse, Çanakkale geçilmez.

Mehmetçiğin tavrına, düşman kudurdu orda!
En güçlü silahlarla, insan kırdırdı orda!
Bir adım gidemedi, düşman çıldırdı orda!
Mehmetçiğin imanı, gücü durdurdu orda!

Kefereler dedi ki, tek bir gedik açılmaz!
Bu ne sağlam bir kale, Çanakkale geçilmez!

Türk gençleri geçmişti, anadan, yardan, serden,
Cepheye koşuyordu, her birisi bir yerden,
Vatanı savunurken, emindiler zaferden,
Er olarak girenler, şehit çıktı siperden.

Şu asil duyguya bak, ölçülerle ölçülmez! ?
Dünya toplansa gelse, Çanakkale geçilmez!

Maddeleşmiş duygular, esir olmuştu kine,
Sanki çelik kalkandı Mehmetçikteki sine!
Mermi, gülle, yağdırıp kıyarken masum cana,
Toprak doydu, su doydu, Çanakkale’de kana!

Soyu, nesli, bitmeden, Türk’e kefen biçilmez!
Düşmanlar iyi bilsin, Çanakkale geçilmez.

Boş kalan siperleri bir sonraki doldurdu!
Göğsünü siper etti, kurşunlara saldırdı.!
Yiğitlerin bu tavrı düşmanları yıldırdı!
Dile geldi bu destan, tüm dünyaya bildirdi!

Böyle asil millete asla kefen biçilmez!
Bütün kaleler düşer, Çanakkale geçilmez!

Bizi yok etmek idi, işgalcilerin kastı.
Topları, tüfekleri, günlerce ölüm kustu.
Türk Milleti top yekûn, bir yürek bir nefesti!
Düşmanları görünce, zaferden umut kesti.

Mehmetçiğin yüreği, her silahtan ağırdı.
Düşmanın sürüsüne, defol! Diye bağırdı!

Vatan, bayrak, istiklal, birbirinden seçilmez!
Can verip kazanmışız, asla paha biçilmez!
Kutsalları korurken, tehlikeden kaçılmaz!
Yeryüzü düşman dolsa, Çanakkale geçilmez.

İbrahim PATAZ
21.02.2009 Osmaniye