Çanakkale Geçilmez Şiiri - Halil Yılmaz 4

Asya, Afrikalı aynı safta dizili
Mavi gözlü, esmer yüzlü, siyah tenli
Orduları muhkem binlerce rütbeli
Önünde şanlı Türk askeri dikili

Şehit olmak ister bugün her bir nefer
Küffarın nefesi kesilsin bu sefer
Bozkırlara sürmek Haçlının hevesi
Ölmeden, kesilemez Türkün nefesi

Gökten bomba yağıyor, topraktan duman
Baş, El, Kol, Bacak hava da, bu gün tufan
Yahya Çavuş son mermini namluya sür
Gelen sırtlan yavruları alnından vur

Düşman gülle atar hava ve karadan
Görünmez ordusunu sürdü Yaradan
Yerle yeksan küffar akıbeti hüsran
Hilale dokunan hali pürü perişan

Tabyalar ateş, obüs ölüm kusuyor
Elin de silah, dilinde dua okuyor
Kucağında yatan şehit körpe Hasan
Başını kaldırsa vurur kalleş düşman

Mehmet’im öfkeli elleri tetikte
Fecri sadıkta düşmanı beklemekte
Bir canı vardı Hakka sundu burada
Ya şehit ya da gazi Arıburnu’nda

Ocean Kruvazör zırhlısı en büyük
Azgın dalgalar çarptıkça deniz köpük
Seyit onbaşı vurdu feneri sönük
O gün yedi düveli denize gömdük

Mehmet’im; “Allah Allah ”diyerek coştu
Azmi kırılan düşman kaçarak koştu
Asakir-i Mansure-i Nebi Ordusu
“Çanakkale geçilmez” dedi, Türk Ordusu

Dalgalan bayrağım gölgende öleyim
Seni tutan yiğidin alnını öpeyim
Mezarım isimsiz kefensiz gideyim
Paye istemem şehitlik tek dileğim