Çanakkale Geçilmez Şiiri - Kenan Özmen

Ey Çanakkale nedir seni geçilmez yapan?
Alemlere bir ibret, sonsuz muzaffer kılan?

Doğu Batı bir olmuş Kuzey ve Güney tek ses...
Ya Rab sancağım olmuş, Bedir'den gelen nefes...

Nice Mehmed'ler gitti senden yarin aşkına
Nasıl feda olmaz ki aşıklar maşukuna?

Kimi Hicaz'dan, kimi Sinop'tan, Kosova'dan
İşte tek yürek budur! Et ayrılır mı tırnaktan?

Sürmeli anam taş basıp o güzel yüreğine
İsmail etmiş Mehmed' i, bayrağım inmez diye.

Ey Çanakkale sensin, şehidime ak Burak
Burdan gayrı geçit yok düşmana en son durak!

Şehid üstüne şehid, nur üstüne nur garkolan,
Güneş dahi sönük kalır her biri ayrı destan.

Diller tekbir olmuş; renkler, sevdalar yalnız tek.
Yiğidim Rabbe koşar göğsünü siper ederek.

Çanakkale nedir? Bir damla su, bir avuç toprak.
Geçilmeyen o ruh ki; asla inmeyen bayrak!

Medeniyet bu mudur? Kanla beslenen hain.
İnsanlıktan nasipsiz, yüz karası Adem'in.

Bilmem nereden gelmiş Hindu, Fransız, İngiliz.
Sahipsiz mi sandınız? Bir karış yok sahipsiz!

Kimi bebe, kimi yaşlı, kimi sözlü, kimi evli
O'nun aşkı uğruna ölüm daha sevgili

Gün, zifiri karanlık, Alem-i İslâm ağlıyor
Yetiş sen ya Muhammed! Kitabın elden gidiyor

Arsız çelik yağmuru, savuruyor tozu, külü
Bir görsen Mehmed'deki o eşsiz tevekkülü

Hangi kalem tasvir eder hangi söz ferman olur?
Ne büyük bir zaferdir.' Çanakkale Ruhu ' budur!

Mehmed'im şaha kalkmış, gök mü gürlüyor yoksa ne?
Savruluyor tevhidler medeniyet maskesine.

Mavi derler denize ya bu kızıllık nedir?
Hilal' im konmuş üstüne gayrı o deniz midir?

Eşi görülmemiş zulüm ne ağır bir imtihan.
Mevzilerden et yağar şehadettir çağlayan.

Türlü zırhlı şövalye ciğerleri çürümüş,
Güler geçer Mehmed'im, O' nu iman bürümüş.

Serdengeçmiş yiğidim önünde Resulallah,
İşte anahtar kelime; La ilahe illallah! ..

Anzak Koyu, 2003