Çanakkale Geçilemez...

Sene 1915 den 1918 'e,
Koskoca üç sene...
Fransız'ı, Avusturalya'lı ve İngiliz'i,
Çanakkale'de kuşattılar bizi..
Savaştık, yıllarca yattık siperlerde
Yüzbinlerce vatan evladı serildi,
Şehit düştü o yerlerde!
Sonuçta dediler ki;
'Çanakkale Geçilmez! '
Şüphesiz, aslanlar gibi savaştık...
Çakallar dağıldı geçti gitti..
Hatta büyük bir ders aldılar!
Sandık ki bu iş burada bitti...
Çok değil, sene 1919 da
Aynı çakallar geri geldiler...
Hem de İstanbul'a Dolmabahçe Sarayına,
İngiliz gemileri çevirdi topun namlusunu! ...
İzmir, Adana, Antalya, Afyon ve Eskişehir'e,
Girdiler yerleştiler, yaptılar bunu...
Padişah yattı uyudu!
'Çanakkale Geçilmez! ' diye,
Yüzbinlerce gencecik insanı kırdıran...
Enver Paşa da uyudu!
Bırakınız gelip geçmeyi,
Üç sene, utanç verici bir zaman;
Anadolu'da, İzmir'de kaldı Yunan...
Büyük insan, büyük kurtarıcı
Samsun'da doğduğu zaman,
Çanakkale geçilmemişti ama,
Anadolu'ya her taraftan girilmişti!
Atatürk, Samsun, Amasya, Sivas ve Erzurum
İllerinde güç bela dolaşıyordu!
Koskoca üç senede,
Başımızdaki felaket ancak anlaşılıyordu...
Büyük kurtarıcı, büyük çabasıyla yine de,
Etrafı zor toparlıyordu!
Düşman az gelmiş gibi,
Bir de ermenisi, çerkezi ve kürdü hortluyordu!
Anadolu isyanı ve çeteleri,
Atatürk'ü zorluyordu...
Padişah, koskoca Osmanlı padişahı,
Sadece kendini ve sarayını kolluyordu...
Çanakkale'den geçemeyen düşman,
İstanbul'a gemileriyle gelmiş oturuyordu!
İzmir'e, Adana'ya, Antep'e ve Maraş'a...
Rahat rahat gelmiş duruyordu...
Güya Osmanlı Padişahı vardı,
Bütün anlayışı ve kudreti,
Sarayını koruyacak kadardı!
Büyük Atatürk,
O devirde iyi ki vardı...
Yakın silah arkadaşı İsmet paşayla,
Birkaç tabur, bir kaç alayla...
Başlattı kurtuluş mücadelesini,
Duyurdu Anadolu'ya o mert sesini;
'Ya istiklal ya ölüm! ...'
'Ordular, ilk hedefiniz Ak Denizdir ileri! ...'
İşte o zaman, düşman gerisingeri
Çakallar gibi döndü inine...
Anadolu'da güzel bir savaş oldu!
Antep, Gaziantep oldu..
Maraş, Kahramanmaraş oldu..
Urfa, Şanlıurfa oldu...
İzmir' de bayram ediyordu!
Anadolu tertemiz temizlenmişti...
Sanki kükrercesine,
Atatürk, yüce kumandan;
Anadolu'ya girilmez! diyordu...
Yıl 1922, otuz ağustos
Bizim için büyük zafer diyordu!
'Çanakkale Geçilmez! ' artık,
Daha büyük bir anlam ifade ediyordu!
Şehit düşen yüzbinlerce insan,
Ancak, 30 Ağustos 1922 de gülümsüyordu...
Onlar, binler ve yüzbinler
Bu vatan için öldüler...
Onlar, nesilden nesile yaşayacaklar!
Hep, her zaman içimizde,
'Çanakkale geçilmez! ' diye diye...