Çanakkale Efsanesi Şiiri - Zişan Ertunç

Çanakkale savaşı,savaşların en fenası!
İnsanlığın utancı,tarihin yüz karası!
Türk denizini doldurmuş Avrupa donanması,
İntikam hırs içinde,kan dökmekti amacı.

Ağzından köpük saçan,kudurmuş ordularla!
Salgın hastalık gibi haince bir istila!
Hepsinin ortak yanı,Türk soyunu kurutmak,
Yurdunu parçalayıp,kurt misali paylaşmak.

Yurdun üstüne çökmüş sanki bir karabasan!
Her yerde karanlıklar,yerler gökler toz duman!
Mahşeri kalabalık,hepsi ayrı bir tufan,
Türk'ü yok etmek için salyası akan sırtlan.

Toprağı harap eden,sesi gökleri yırtan!
Azgın canavar gibi,alev kusan zırhlıdan!
Semadan uçaklarla,sağanak şeklinde yağan,
Ölümün ta kendisi,mazlumlara boşalan.

Türk yurdunu kuşatmış,vahşetle bir hüsran!
Türk'ü,Kürt'ü,Çerkez'i,hepsi tek yürek aslan!
Birleşip oluşturdular kahraman ordumuzu,
Başta Mustafa Kemal,yenilmez dahi komutan.

Düşman zırhlısı Ocean,ateş saçan bir şeytan!
Vurdu cephaneliği,kıyamet koptu bir an!
Seyit onbaşıydı,üç yüz okka mermiyi kaldıran,
Zırhlıyı susturan,zafer kapısını aralayan.

Başlarında Yahya çavuş,atmış sekiz kahraman!
İngiliz ordusunu ettiler darma duman!
Altı tabur düşmanı,on saat oyalan,
Çanskkale'yi savunan,inançlı yiğit aslan.

Düşman bombalarını eliyle geri atan!
Kadir oğlu Mehmet çavuş,cesur gazi kahraman!
Sağ kolumu kaybettim,zararı yok solum var,
Ancak beni çok üzdü düşmanla savaşamamak.

Yüzbaşı Muzaffer,Kınalı Ali ve sayısız asker!
Silahları imandı,Yürekleri kükreyen ejder!
Düşünmeden,korkmadan,feda olsun dediler,
Yurdu kurtarmak için,canlarını verdiler.

Tarihten ders almak gerek,anlayana bunlar ibret!
Türk'e ancak Türk dosttur,aklı olana elbet!
Din,dil,ırk herkes birbirine denk,
Yaşamalı yurdumda,barış ve huzurla hep.