Çanakkale Destanı Şiiri - Hatice Atak

Kan kırmızısına bürünmüş Çanakkale.
Şehidimin kanı kokuyor göklerde,
Semaya yükselen tekbir sesleriyle
İnliyor Çanakkale!
Mehmetçik yüreğinde, Allah sevgisiyle
Sıkıyor mermileri gayretle.
Analar evlatlarını şehit olsun diye
Çanakkale’de anaya
Gönderiyor cepheye. Merhametimizi unutursanız eğer,
Bakın bir Avustralyalının yazdığı gazeteye. Milyonlarca şehit vermiştik ancak,
Zafer bizim oluyordu, zaman ilerledikçe!
Destan yazıyordu yiğitler,
Hele bir Seyit onbaşı vardı,
Bir ordu düşmana yeter.
Millet bir olmuştu,
Kızı, kızanı birlik olmuş savaşıyordu…
Sizin atalarınızı da atlatmadık mı biz?
Tarihimize, çehremize bir bakın,
Korkudan eser var mı hiç?
Bir avuç mermiden mi korkacak,
Küçüklükten, mayaları yiğitlikle yoğrulmuş
Bu vatanın balalarının!
Niceleriniz istedi bu boğazı.
Vermeyiz ölsekte bu vatanın bir karış toprağını.
Anadolu’m bana bir nimet verilmiş
Kıymetini bilmez isem namerdim.
Çanakkale'yi istiyoröuşsunuz
Ne haddinize.
Kalkıştınız da,
Başarılı olamadınız işte.
Bizim geçmişimiz bellidir
Destan yazarız, destan.
Şehit haberi gelir Çanakkale’de anaya
Sevinir de ağlar.
“Onu ben bu gün için yetiştirdim” deyip de
Bayrağını bağrına basar.
Çanakkale’yi vermek mi?
Haşa, vatanımdan bir avuç toprak alın,
Ülkem ayağa kalkar.
Şimdi silahları durdurun beyler!
Savaş bitmiştir,
Galibiyet yine bizimdir!
Yine bir destan yazdık tarihe
Altın harfler ile.
Adımı?
Adı, Çanakkale Destanı'dır.
Dedenin toruna bıraktığı
En güzel hatıradır.