Çanakkale Destanı Şiiri - Mert Özdemir

Zaferin adıdır şeref timsali,
Tarihe nam salmış şan Çanakkale.
Akif de söylemiş Bedir emsali,
Şehitler ruhunda can Çanakkale.

Düşmanlar kolayca geçerim sanmış.
Unutup tarihi olmaza kanmış.
Boğaza gelince haline yanmış.
Türk’e saldırana son Çanakkale.

Siperden sipere Gelibolu’nda,
Seddülbahir adlı cephe kolunda,
Mehmedin Allah’a giden yolunda,
Cenneti gösteren yön Çanakkale.

Bulutlar göklerden yerlere inmiş.
Kahraman süvari atlara binmiş.
Toprağa şehidin kokusu sinmiş.
Bayrağa renk vermiş kan Çanakkale.

Sığmadı tarihe mukaddes zafer,
Kahramandır nice isimsiz nefer,
Yazılmış destandır bu kutlu sefer,
Mazide ölümsüz an Çanakkale.

Kiminin yetmişti, on beşti yaşı,
Kanla suladılar toprağı taşı,
Unutmadık seni Seyit onbaşı,
Şehitler yurdusun sen Çanakkale.

Kıyametti sanki kopan fırtına,
Bir olmuş tüm dünya binmiş sırtına,
Ölümmüş göz dikmek Türk’ün yurduna,
Öğretti cihana dün Çanakkale.

İmandır boğazda bu zulmü boğan,
Düşmanın kolunu büküp de eğen.
Karanlığı yırtıp umuda doğan,
Güneşin müjdesi tan Çanakkale.