Çanakkale Destanı Şiiri - Yeliz Çağalı 2

Çanakkale destanı dediler adına.
Türküler söylediler,ağıtlar yaktılar gidenlerin ardından.
Onlar,dönmeyi düşünmeden yürüdüler düşmanın üzerine.
Bir adım bile ileryememesi için,bir kale duvarı gibi dikildiler.
Azgın suların çarpıp geri döndüğü set misaliydiler.
Vermemek için ana toprağını,tek bir karışını,tek bir taşını
Ocaklarını söndürdüler birer birer.
Koştular cepheye,arkalarına bile bakmadılar.

Feryat etti analar.
Anaların feryatları ninni oldu,masal oldu çocuklara
Yükseldi göğe,fısıltı oldu yayıldı kulaklara
Bu feryatlar; yürek sancısıydı,özlemin çağrısıydı.
Düşmana edilen beddua,düşmanın gazabına karşı duaydı.
Çelik zırhtı vücutlara.
Bir lokma ekmek,bir damla suydu.
Toprağa düşen evladın son şehadet çığlığıydı.

Her şeye rağmen yaşamak için mücadele etmek.
Senin olanı kalleşçe almak isteyene dur demek.
Yarınlar için,doğmamış çocuklar için ölüme gitmek.
Çanakkale Savaşı'nın anlamıydı işte bu.
Çanakkale bir ölüm kalım savaşıdır.
Toy delikanlıların kükrediği yerin adıdır.
Toprağın kana bulandığı,kana doyduğu
Binlerce hayatın son bulduğu yerin adıdır.

Düşman bir örümceğin ağını ördüğü gibi
Yavaş yavaş,haince sarmışken vatanı
Doğduğu toprakları vermemek için genç yaşlı herkes giderken cepheye
Hasan durur muydu hiç? Ayşe durur muydu?
Kemal'im, Mehmet'im durur muydu?

Tıbbiye son sınıftaydı Hasan,o yıl mezun olacaktı yaşasaydı.
Bilseydi Çanakkale'nin kendisine mezar olacağını
Yine de gidişinden pişmanlık duymazdı.
Önce köyüne gitti Hasan, aylardır görmediği anacığına sarıldı.
Ondan helallik istedi Hasan.
Öptü anasının kına kokan ellerini, kokladı kokladı...
Anasının gözü yaşlıydı.
Kor bir alev oturmuştu göğsüne, yüreği yaralıydı.
Köyde cepheye giden çoktu.
Biliyordu anası,dönmüyordu gidenler.
''Sütüm sana helal olsun.''dedi son kez bağrına bastığı oğluna
Baktı gururla,baktı oğlunun arkasından
Ta ki gözden uzaklaşıncaya kadar.

Cepheye gidenlerin aralarında, çocuk yaşta olanlar da vardı.
Onlar Çanakkale'nin küçük şehitleri olarak
Yazdıracaklardı adlarını mezar taşına.
Bazıları isimsiz kahramanlar olarak gaçecekti tarihe.
Neden savaştığını,neyin uğruna can vereceğini bilecek.
Ama yaşamın tadını,anlamını,sevdayı...
Öğrenecek kadar uzun yaşamayacaklardı.

Savaş çetin geçiyordu.
Biz '' Çanakkale geçilmez! ''dedikçe saldırılar dinmiyordu.
Denizden gelen top atışları,ardından karaya başlayan çıkartmalar.
Toprağa değen yabancı tenler; ayak sesleri, izleri bile farklı
Kimsiniz siz? Kimsiniz? Neden geldiniz?
Acaba onlar biliyor mu neden geldiklerini?
Kimden ne istediklerini?
Güçleri yetecek mi Gelibolu'yu almaya
Bu etten duvarı yıkmaya
Öğrenecekler,öğrenecekler elbet.
Ama bunun için nice canlar gidecek.

Kulağı sağır eden top sesleri.
Bıçak gibi saplanan o soğuk mermiler.
Yere yığılan bedenler,uçuşan gövdeler.
Kara bir toz bulutu,barut kokusu.
Açlık,yorgunluk.
Soğuktan tetiğe yapışan parmaklar.
Kan toplayan,yorgun ayaklar.
Yokluğa meydan okuyan,dimdik duran başlar.
Kaybolan,yarım kalan hayatlar.

Hasan,yürüyordu düşmanın siperlerine.
Hayat kurtaran elleri artık tetiğe basıyordu.
Can vermiyor, can alıyordu.
Ta ki adi bir kurşun saplanıncaya kadar göğsüne
Yıkıldı yere,çöktü dizlerinin üzerine.
Önce büyüdü yürek kadar gözleri
Sonra karardı, kapandı.
Kapandı sonsuza dek...

''Anam,canım anam.
Ben iyiyim,beni merak etme.
Gözün arkada kalmasın.
Dönersem eğer, mutlu ol.
Ama bayram yapma ölenlerin anısına.
Dönemezsem eğer,gururlu ol.
Oğlum şehit oldu de; ağlama,yas tutma.
Bu vatan için nice evlatlar yitip gitti de,üzülme.
Hasretle ellerinden öperim.''
Hasan

Mektup yazmıştı anasına ama kısmet olmamıştı göndermeye
Türklüğün zaferiyle sonuçlanan o uzun savaşın ardından
Oğlunun ölüm haberini,yazıp da gönderemediği mektubunu
Ve''Oğlunuz kahramanca savaştı,bu vatan ona borçludur.''
Diye yazan Mustafa Kemal imzalı yazıyı
Aylar sonra alan Hasan'ın anası tuttu yüreğini.
Tuttu feryat etmemek için kendini.
Sadece iki damla yaş düştü gözlerinden
''Oğlum.'' dedi.
''Vatan sağolsun.'' dedi.

Bu şiirimi Kınalı Mehmetler'e,Aliler'e,Hasanlar'a; cephede evlatlarını yitiren analara ve Çanakkale'nin tüm adsız kahramanlarına adıyorum.