Çanakkale'de Zafer Muştulanmıştı

kara yağız delikanlımın süngüsünün ucunda
özgürlük fidanları diktim şanlı bir ulusun toprağına
tertemiz kanla sulanmış fidanlar boy verdi sere serpe
mis kokulu bir zafer desteledim avuçlarımda

Gelibolu şandı/ şerefti/İlahî bir adaletti
altın harflerle yazılan tarih kitaplarına

denizler ağlar sevincinden/ kıyıya vurur
dalgalarından şen kahkahalar duyulur

alnından öpülecek heybetli bir duruşa
bayrak bayrak özgürlükler sunulur

1915’li yılların sancılı/ bir o kadar acımasız yalnızlığında
sırtlan postuna gizlenmiş ayrık otları
fırsat kolluyor yanı başımızda
gözleri İstanbul’da
olacaklardan habersiz
yaralı aslana son darbeyi vurma hazırlığında
-yazık insanlığına-

zavallı bir rüyaya tutsak – ahmak -
hasta adamın dirilişini görecek uyandığında

İstanbul’a kol kanat germiş /boğazlara geçit vermez Çanakkale
zafer muştulanmıştı /göğüsler iman dolu bir kale
Conkbayır,Kocaçimen kucak açtı Mehmetçiğine
tanıklık etti yüzyıllar sürecek tarihi bir serüvene

‘-ben size taarruzu değil/ölmeyi emrediyorum! ’
zafer yaraşır yürek sesine

mavi bir bakıştan sonsuzluğa yayılan
bir özgüven öyküsüydü yaşanan

cesaret yerleştirip silahlarına/ bir destan yazdılar unutulmayan
aşkı kuşandılar -zerre kadar hilaf yok –etten kemikten değil
nurdan bir asaletle ruhlarıydı yıldızlara uzanan

bağımsızlık sevdası Kınalı Ali’nin /Boyabatlı’nın sesinde
erkekçe yankılanan

dağlardan/tepelerden /ovalardan/kırlardan
bahara özgürlüktü sunulan
göklere yükselir/ Fatihalara karışır
binlerce /yüz binlerce kutlu can

var olma savaşında başı dik /alnı ak
mağrur bir duruşun simgesidir bu vatan