Çanakkale'de Diriliş Şiiri - Nihat Malkoç

Mavi sular uyurken dalgaların koynunda
Bir zincir asılıydı milletimin boynunda

Bu pas tutmuş zinciri kırmaktı muradımız
Altın harfle yazıldı tarihlere adımız

Eşsiz muharebenin ayak sesiydi gelen
Bu mahşer yangınında acıydı yürek delen

O masmavi boğazlar dönmüştü kan gölüne
Sözler kâr etmiyordu ecnebinin dölüne

Haçlının orduları bu kadar azmamıştı
Böyle büyük bir harbi tarihler yazmamıştı

Dünya dünya olalı görmedi böyle savaş
Gidenlere ağladık, kalmadı gözlerde yaş

Bombalar kudururken, donanmalar kan kustu
Peygamber ocağında nice Mehmetçik sustu

Kinleriyle yırttılar hayanın perdesini
Susturdular insafın gül kokulu sesini

Ufukları sararken vahşetin en koyusu
Garbın eşkıyaları vicdana kurdu pusu

Görmedi Gelibolu böyle büyük bir afet
Mumla aranır oldu; namus, hayâ ve iffet…

Sular söndüremedi alevlerin selini
Canımızla ödedik toprağın bedelini

Nerede çağdaş(!) Batı, nerede medeniyet?
Vahşilikte rakipsiz, baştanbaşa deniyet

Bütün kinini kustu bu his yoksulu beşer
Gözümüzde canlandı koyu karanlık mahşer

Vahşetin paydasında birleşti onca yığın
İnsanlık maskarası, yüz karasıydı çağın
Zulüm boy boy dizildi; dili, çehresi başka
Bıyığı terlememiş koçyiğit geldi aşka

Ceddimin karşısında bir oldu bütün dünya
Derin uykularında kâbusa döndü rüya

Kanaryanın üstüne abandı koca filler
İnsanlıktan nasipsiz, gafiller ve sefiller…

Maskeler yırtılınca gördük o lanet yüzü
Geceye çevirdiler seher vakti gündüzü

Bulutlar kabarınca göklerden ölüm yağdı
Hakikatin göğsünden ceddim merhamet sağdı

Hilal ile Salip’in bir görseydin cengini…
Çanakkale suları değiştirdi rengini

Yüreklerde fay hattı, ölümcül zelzeleler…
Âhların kervanına karıştı velveleler…

İpek tüle sarılı, ölüm indi göklerden
Kurtuldu şanlı asker bu dünyevî yüklerden

Bedr’in aslanlarını sevindirdi bu zafer
Sonsuzluk uykusunu uyudu kutlu nefer

“Allah, Allah! ...” diyerek vatan için coştular
Zafer türküleriyle sonsuzluğa koştular

Mehmetçik deyip geçme, bayraklaşan tendir o…
Mumdur karanlıklara, yanıp da tütendir o…

Ömrünün baharında yürekleri yandırdı
Millet-i merhumeyi uykudan uyandırdı

Uzat da bir öpeyim göğe değen başını
Nebilerin serdarı diksin mezar taşını

Güneşi kıskandırır, akan kanın sıcağı…
Kutlu makberin olsun Peygamberin kucağı…