Çanakkale'de Bir Garip Akşam

Çanakkale’de o gün, çarmıha gerilecekmiş şanlı bayrağımız güya,
Anadolu’m buradan esir alınacakmış, şaşkınların rüyaları bu ya...
Ne garip bir hayal ki kurdukları, çarpıldılar o haşmetli orduya,
Alınları yere değdi o gün, sarsıldı yürekleri “Allâh” nidalarıyla!
Kilitbahir’de kilitlendi kapılar düşman çizmesine, sonsuza kadar,
Kahpe kurşunlar, toplar, vatan sevdalısı yüreklere çarpıp kaldılar!
Analar evlatlarını, bilerek bu vatan için cennete uğurladılar,
Lakin düşman sevinmesin diyerek, açıktan açığa hiç mi hiç ağlamadılar.
Eller kenetlendi, yürekler birleşti, Ardahan’dan Çanakkale’ye kadar...

Şanla şerefle dolu tarihlerine, ne güzel anılar yaşayıp bıraktılar.
Elemleri gidip de dönmemek değildi, vatanı uğrunaydı o askerlerin,
Hiç dönmeyecekmiş gibi çıkardı yola anaları, o şanlı Mehmet’lerin.
İman dolu yürekler döşenmişti, sınır taşları yerine bütün Anadolu’ya,
Tanıktır şimdi orada, tabyalarda aynı kahpe kurşunları hisseden taşlar...
Lâkin nasıl anlatmalı bilmem ki, o askerin tasviri yapılabilir mi ki?
Elem yoktu gözlerinde, ön sırada bir bir düşerken nazenin başlar,
Ruhları şerefiyle yükseliyordu, vurulup düşerken, ta arş’a kadar!
İnsan bu, üzülmemek elde değil, biz hâlâ elemlerdeyiz.
Nar çiçeği renginde bu akşam şahittir, şu dağ, şu tepe, bu deniz,
Ellerdeki renk kınadan değil, bu nedenle ağlarız, yaşarır gözlerimiz...

Settülbahir’de denizin karayı öptüğü yerde, ağlar bir sevgili hâlâ,
Ellerini açıp bekler, sonra naralar gibi ünlenir bütün Anadolu’ya!
Lâl olur bu sesten, lâl olur rüzgar, yine geçer gider öte yakaya,
‘Al tüfeğini geri gel, hani düğün yapacaktık, değil mi gelecek bahara!
Maalesef gelmeyeceksin’ derken, boynu bükük bir taze gelin adayı...
Oyalı yazmalar,daha kaç asır çeyiz sandıklarında öylece kalacaklar,
Lisanımda kelimeler yetmese de, eminim nice dillerden seni anlatacaklar.
Sabırla bekleyeceğim, sen gelmesen de bir gün ben sana geleceğim...
Unuttuk sanma sakın, hatıranı destanlara yazıp da söyleyeceğim,
Ne kadar zaman geçerse geçsin, şehitlik rütbeni başıma taç edeceğim.
Bu büyük emanetin nöbeti bitmeyecek, yerine ben bekleyeceğim,
İçiniz rahat olsun, huzurla yatın, bir karış toprak bile vermeyeceğim,
Cihan toplanıp yeniden üstüme varsa, düşmana sırtımı dönmeyeceğim.
Analar da bekler bu kutsal nöbetleri, analar da savaşır bu vatan için,
Nasırlı ellerde dualar da yükselir arşa, yükselir bu kutsal topraklar için! ..

NOT: Akrostişt şiirdir

Zekeriyya BİCAN