Çanakkale'de Bir Anne Şiiri - Canan Özanaç

Bir annenin rüyasından;
''Bir haber uçmuş, Çanakkale civarından,
Bayrak mahzunmuş, boynu bükük
İçi çekilmiş,
Gönderinde seğirip dururmuş...
Toprak büzüşmüş,
Dost düşman ayırt edilmezimiş...
Hayırlara vesile dese de yoramamış ''
Doğrulmuş solundan,
Sığınmış sağına,
Gitmiş evlatcığının yanına;
''Git oğul, git...
Sancak çağırıp durur;
Git..
Sakın dönme,
Peygambere komşu olasın diye doğurdum seni,
Git oğul, git ''
Son görüşü, son dokunuşu,
Son koklayışı olmuş.
O gecelerin, o anaların kurbanları,
Nesillerine yadigar olmuş...
Yıllar yıllar sonra,
Anıtların başında bir ana;
''Ahh gidi Seyid'im,
Dirilin diyeceğim de
Ölmediniz ki..
''Şehitler ölmez, vatan bölünmez''
Böldürmediniz..!
Cennet bahçelerinde sancak nasıl taşınır
Söylemediniz..
Yutkunur mu boğaz?
Görse toprağa ekilen kınalı kuzuları
Yoksa kusar mı avuç avuç yuttuğu kanları?
Ahh be Memed'im
Daha helalleşemedik ki
Sesime ses verin;
Bu toprağa imanımızla kurban ettiğiniz etinizi
Bana helal edin, diyemedim ki...!