Çanakkale’de Şiiri - Lütfü Kılıç

Yürüdü zulümde başı çekerek,
Yürüdü cihana fitne ekerek,
Yürüdü topyekûn yamyam, engerek…
Garbın gafilleri kin kusa kusa!
Yürüdü yakarak, yıkıp dökerek;
Dokundu onura, ara, namusa…

Mehmetçik: “İstiklâl! ” diye buyurdu,
Sesini dünyaya böyle duyurdu;
Kanımız son damla kalana kadar
Korumak vazife bize bu yurdu.

Plânlar çizildi Çanakkale’de,
Destanlar yazıldı Çanakkale’de.

“Şark Meselesi” ydi bunların kastı,
Yedeğe aldılar düşmanı, dostu.
Güçlü donanmalar boğazı kesti,
Zor imtihan oldu Çanakkale’de.
Gökten ateş yağdı, yer alev kustu…
Sanki tufan oldu Çanakkale’de.

Mehmetçik heybetli dağ gibi durdu,
Amansız toplara göğsünü gerdi;
Tâ baştan son nefes alana kadar
Çelik kalkan oldu, korudu yurdu.

Siperler kazıldı Çanakkale’de,
Destanlar yazıldı Çanakkale’de.

Tayyareler uçtu, toplar ünledi,
Denizler çırpındı, dağlar inledi…
Yükselen sesleri âlem dinledi.
Bir metrekareye altı bin mermi!
“Ölüm muhakkaktı” Mehmet anladı;
Şehitliği seçmiş, geri döner mi?

Dilinde dualar, kendini derdi;
Kalan mermisini hazneye sürdü.
Ecel başucuna gelene kadar
Korudu, emanet aldığı yurdu.

Düğümler çözüldü Çanakkale’de,
Destanlar yazıldı Çanakkale’de.

Bekir, Osman, Ali, Bahadır, Veli…
Kimi tıbbiyeli, kimi liseli;
Kimi yeni evli, kınalı eli…
Seferber oldular Anadolu’da.
Muzaffer kimlikli, Mehmet künyeli
Yürekler birleşti Gelibolu’da.

Namlunun ucundan düşmanı gördü.
Sorgusuz sualsız cennete girdi.
Son mermi menzili bulana kadar
Yükseltti sancağı, korudu yurdu.

Ordular bozuldu Çanakkale’de
Destanlar yazıldı Çanakkale’de.

Mehmetçik şanına uygun dövüştü,
Şerefle vatanın bağrına düştü.
Bir daha tarihin seyri değişti.
Gece boyu Nusret Mayın Gemisi
Suların altında sessiz savuştu,
Mayınlar döşedi, Allâh hamîsi.

Mayınlar boğazı kasıp kavurdu,
Mağrur gemileri saçıp savurdu.
Mehmetçik düşmanı silene kadar
Asla çiğnetmedi, korudu yurdu.

Zalimler ezildi Çanakkale’de,
Destanlar yazıldı Çanakkale’de.

Sevindi topraklar, sevindi taşlar,
Sevindi asûman, sevindi kuşlar…
Seyit Onbaşılar, Yahya Çavuşlar…
Kanatsız uçtular arş-ı âlâya.
Sevindi vatanım, coştu kovuşlar;
Şükrânla açıldı eller Mevlâ’ya.

Mehmetçik: “İstiklâl! ” diye buyurdu,
Sesini dünyaya böyle duyurdu.
Güneşin ışığı solana kadar
Korumak vazife bize, bu yurdu.

Başı dik gezildi Çanakkale’de,
Destanlar yazıldı Çanakkale’de.