Her biri aslandılar, yiğittiler, gençtiler,
O kutlu müjde için, canlarından geçtiler,
Ruhlarını şehadet, öyle kuşatmıştıki;
Ölüm elinden zehri, şerbet bilip içtiler....
O mertebe bir şandı, hazdı, Çanakkale’de,
O erler ki; bir destan yazdı Çanakkale’de...............
Hepsi ana bağrında, açılmamış güldüler,
İsimsiz, memleketsiz, kefensiz gömüldüler,
Bir kuş oldu ruhları, dolaştı asumanda,
Bir hayat ki ölümsüz; sanmayınki öldüler.....
O gün mevsim bahardı, yazdı Çanakkale’de,
O erlerki bir destan yazdı Çanakkale’de.......
Onlar, Rabbin katından üflenmiş nefestiler,
Bir cepheden cepheye rüzgar gibi estiler..
Tüm yeryüzü titrerken, Allah nidalarıyla:
Tek bir vücuttu sanki, hepsi tek bir sestiler..
O gün mermiler sözdü, sazdı çanakkalede,
O erlerki; bir destan yazdı çanakkalede.....
2007
Ahmet Turgut AtlıkKayıt Tarihi : 24.9.2009 19:33:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)