Çanakkale'de Şiiri - Necibe Çetinkaya

On sekiz mart, filolar çarpışıyor Marmara'da
Yaşı on beş,yaşı altmış,yaşı kırklar burada

O ne hengâme, nasıl koyu cehennem ki sular
Yanıyor bak beşeriyyet,batı takmış da yular

Önce sarsıldı deniz,can çekişir uygarlık
İnsafın zerresi yok, şahlanıyor barbarlık

Ocean zırhlısı şaşkın,şu küçük Nusrete bak
İki muhrip batırırken, coşuyor satvete bak

Sonra başlar karadan orduların cenkleri âh!
Arz da mahşer kurulur, arşları kaplar eyvâh

Saldırırken tepelerden,sanki dağlar uluyor
Mermiler çarpışıyorken,ne civanlar ölüyor

Kiminin mavzeri bomboş, kiminin bombası yok
Elde tırpan, ayak üryân, kiminin urbası yok

Coştu îmanlı gönüller kuru dillerde niyâz
Her taraf âteş-i sûzân, yakıyor arşı ayâz

Analar koçları sürmüş kına yakmış ebede
Dualardan sabır örmüş, boyun eğmiş Samed'e

Âh, ne cân var ne de cânân, yücedir kalpte yatan
Tek yürek sanki yiğitler, koşuyor aşk-ı vatan

Yağıyor düşlere kurşun,bu ne vahşet, bu ne kan
Siz münevver geçinenler, medeniyyet mi akan

Savaşın zulmeti yıkmış, çöküyor arza melâl
Mağrurîyet boğulurken,haçı sindirdi hilâl

Nice aslan yatıyor gözleri gökte kalmış
Toprağın mâtemi var, kurşuna kurşun dalmış.

Geceler kor,geceler zor, ışıtır yüzleri mâh
Çehrelerden dökülür nûr, süzülür göklere âh

Bir ulus kurtuluyorken ediyor cânı fedâ
Ulu göklerde şölen var,bu senin çün şühedâ

Bastığın toprağa dön bak, egemenlik akıyor
Dağların sırtına düşmüş ala güller kokuyor

Dualar yükseliyorken ebedin mâbedine
Şehidin makberi gülşen, gülüyor Mehmed'ine

Parlıyor şavkı ayın kırmızının üstünde
Coşuyor ruhları şen,cenneti var destinde

feilâtün / feilâtün / feilâtün / feilün