Çanakkale'de Şiiri - Ekrem Öztürk 2

Bindokuzyüzonbeş,onsekiz martta,
Bir destan yazıldı,Çanakkale'de.
Düşman sürüsüne kendi eliyle,
Bir mezarkazıldı,Çanakkale1de.

Savaş yaptık,sanki bütün cihanla,
Bir oldu yürekleraynı imanla.
Bu aziz vatana cesetle,kanla,
Bir sınır çizildi,Çanakkale'de.

Soylu,soysuz,bütün başı tqaçlıar,
Kimi siyah,sarı,kızıl saçlılar,
Nerde var,nerde yok,bütün haçlılar,
Sıraya dizildi,Çanakkale'de.

Saldırdılar deniz,hava,karadan,
'ALLAH' dedik,yardım etti yaradan.
Yedi düvel geldi,geçti sıradan,
Başları ezildi,Çanakkale'de.

Muhafaza için,dini,vatanı,
Topa,tanka siper ettik imanı.
Sebil gibi akan Mehmet'in kanı,
Toprağa süzüldü,Çanakkale'de.

Geçirtmeyiz dedik,geçemediler,
Rüya mı,gerçek miseçemediler.
Kaçmak istediler,kaçamadılar,
Dizleriçözldü,Çanakkale'de.

Çelik zırha karşı,eli sopalı,
Şehadete koştuk,gözü kapalı.
Medeni sanılan tüm Avrupa'lı (!)
Gerçekte rezildi,Çanakkale'de.

Ezelden aşıktır,Türk istiklâle,
Gerçek buyken,almadılar kaale,
Salep boyun eğdi,şanlı Hilale,
Sırları çözüldü,Çanakkale'de.

Orda kucaklaştı,can ile canan,
Alah'a inandık,kesmedik güman,
En güçlü silahmış,kalpteki iman,
Hakikat sezildi,Çanakkale'de.