Çanakkale'de Şiiri - İbrahim Pataz

Vatanı bölüşmeye gizli karar verdiler.
Türkün ölüm fermanın dünyaya duyurdular.
Bir ırkı yok etmeye birleştiler ordular.
Durmadan tabyaları gece gündüz vurdular.

Yer gök yangın yerine döndü Çanakkale’de…
Kıyametin koptuğu gündü Çanakkale’de…

Ölmüş denen milletin ruhu dirildi birden.
Can sonradan gelirdi şeref namustan ardan.
Cepheye koştu hemen her birisi bir yerden.
Namertler cevabını aldı er oğlu erden.

Tarihime yazılan şandı Çanakkale’de.
“Çanakkale geçilmez! ” Dendi Çanakkale’de.

Yiğitler ne kurşuna, ne topa aldırdılar.
Göksünü siper edip düşmana saldırdılar.
Çapulcu sürüsüne haddini bildirdiler.
Bu onurlu duruştan düşmanlar çıldırdılar.

Keferenin kalbinde kindi Çanakkale’de.
Boğazın akan suyu kandı Çanakkale’de…

Milletimin kanına susamıştı her biri.
Bir fırsat beklediler kaç yüz seneden beri
Devleşmişti cephede Türk’ün her bir neferi
Düşmanları bir adım attırmadı ileri.

Ezana mağlup olan çandı Çanakkale’de.
İman, topu tüfeği yendi Çanakkale’de…

Karanlıktan kurtulup kavuşmak için tana
Yiğidini cepheye uğurladı her ana.
Ardından dua etti yüreği yana yana…
Her haneden şehitler verildi bu vatana…

Ocaklar tütmez oldu söndü Çanakkale’de…
“Bu yurdun bedelidir.” Dendi Çanakkale’de.

Bağımsız yaşamayı candan da kutsal bildik.
Çanakkale geçilmez! Geçemezsiniz dedik! ”
Yüz binlerce can verdik açtırmadık bir gedik.
Bu vatanın uğruna kaç kez bedel ödedik.

Soyumun düşmanları sindi Çanakkale’de!
Mağrurlar mahcup oldu döndü Çanakkale’de!
Tarihime yazılan şandı Çanakkale’de!
İbrahim PATAZ
17.03.2010 Osmaniye.