Çanakkale'de Şiiri - Nihat Malkoç

İman çağlayan gibi büyürken yüreklerde
Gülün yarası derin, bülbül ağlar seherde
His yoksulu zalimin gözüne inmiş perde

Sonsuzluğa açılır gökler Çanakkale’de…
Meçhul asker yurdunu bekler Çanakkale’de…

Gök boşluğundan ölüm sağnak sağnak düşmekte
Sılaya varan haber yaraları deşmekte
Ölüm, hatıraların küllerini eşmekte

Henüz goncayken güller soldu Çanakkale’de…
Yaşlı gözler toprakla doldu Çanakkale’de…

Açlığını unutup tuza ekmek bandılar
Vatan yanmasın diye ateşlerde yandılar
Kör kılıçları değil, imanı kuşandılar

Asker kanı su gibi aktı Çanakkale’de…
Ateş suları bile yaktı Çanakkale’de…

Nisyan kapladı yeri, gökler andı adını
En yüce paye bildi şehitlik beratını
Hak nasip etti ona en büyük muradını

Ezan okunurken çan, sustu Çanakkale’de…
Biriken nefretini kustu Çanakkale’de…

Ruhun bağbozumunda zaman sonsuza akar
Mazlumların gözyaşı bütün tahtları yakar
Çaresiz kaldığında akrep kendini sokar

Karanlığa dolunay doğar Çanakkale’de…
Her damla kan düşmanı boğar Çanakkale’de…

Bir yanardağ misali yanık bağrımız bizim
Gözyaşları dinmezse dinmez ağrımız bizim
Asırları kuşatır kutlu çağrımız bizim

Zalimlere büyük ders verdik Çanakkale’de…
Gönül bahçesinden gül derdik Çanakkale’de…

Rüzgâr hızlı esince boyun büker başaklar
Çoğu kere kara gün, içinde rahmet saklar
Gelibolu’da koştu aydınlığa ayaklar

Hürriyetin yolunu açtık Çanakkale’de…
Kararan ruhlara nur saçtık Çanakkale’de…