Çanakkale Benim Şiiri - Mümin Üstün

Yurtta ve cihanda sulh yolunu açan,
Bir devri kapatan Çanakkale benim.
Başları kınalı ölümlere uçan,
O şehit, o gazi Çanakkale benim.

Kolum Gelibolu, göğsüm Anadolu,
Dizlerim vatanda, başım gökten ulu,
Olmadık, olmayız, bir milletin kulu,
O ati, o mazi Çanakkale benim.

Hasta dediler de yarama vurdular,
Yurdun her yanını hep sarmaladılar,
Yetmedi süngüyle göğsümü yardılar,
O acı, o sızı Çanakkale benim.

Başları kınalı on üç, on dört yaşı,
Günlerce aç, susuz, dualardı aşı,
Dünyayı kaldırdı bir Seyit onbaşı,
Yiğidin avazı Çanakkale benim.

Dakikalar bir gün, günler de bir asır,
Dizleri, dirseği kaplamıştı nasır,
Ana kuzuları bu yerlerde hasır,
Kuzuların yası Çanakkale benim.

Üstümden izleri hemen sileyim,
Mecnun mu sandınız, hey serap göreyim,
Payda hiç olmadım paya bölüneyim,
O talih, o yazı Çanakkale benim.

Geçilmez dedirtti, zulme kafa tutan,
İrkilip üstünden zalimleri atan,
Vatanları için koynumuzda yatan,
Tarihin mirası Çanakkale benim.

Şehitler yazdı ki bu tarih silinmez,
Koç yiğitler var sinemde görünmez,
Ne destanlar yazar milletim bölünmez,
Ya çoğu, ya azı Çanakkale benim

Mümin derki o gün, işte bugünkü gün,
Alkanla yazılmış bu destan ki o gün,
Namus gibi koru, şan, şerefle öğün,
Atanın mirası Çanakkale benim.