Çanakkale aşkımızın yelken aldığı yerdi

denizin öte yakasında
dalgalar vuruken kıyıya
yüreğimin çeperleri daralıyor
uzaklardasın
kahramanlık öykülerinin anlatıldığı topraklardan
kokun rüzgarla seni bana getirir
çanakkale aşkımızın yelken aldığı yerdi
baharın çiçek sevinciyle
yüreğimizi doldurduğu günlerde
o kanlı toprakların üzerinde açan
barış güllerini toplamıştık birlikte
kimimiz asyalı kimimiz avrupalı
hatta yenizellandalı
sevgimizle filiz veren güllerin dalında açan
güllüşlerimiz kimi zaman kırmızı kimi zaman beyazdı
denizin öte yakıasında dalgalarla süzülen gemi
yanaşırken bu yakaya kalbime demir atıyor
seni bana getiren yollar kısalıyor
kışın uzun gecesinde