Çanakkale Şiiri - Avni Öztürk

…
Alsın göreyim, bir karış toprağı!
Gelibolu’ya korkarak geldiler!
Dar edin düşmana yarımadayı.
Kan emiciler, kendini bilmezler…
Ver içsin kendi kanından ağdayı!

Yanar yüreği haline talihsiz
Kahrolur yerine konmaktan keriz;
Yerden yere vurur kendini deniz
Kabullenemez düştüğü tongayı!

Doldur Mehmet’im, doldur silahını
Bildir haddini ve koyma ahını
Bu topraklarda şu ilk sabahını
Zindan et, kaçıp terk etsin adayı!

Bu Vatan’ı savunur siper siper
Yiğit, kahraman ve şanlı askerler…
Yağsa da semadan toplar, mermiler…
Vermeyiz düşmana bir karış say’ı!

Gülleler yağarken gökten, amansız,
Şehit düştü binlerce evladımız…
Ödlek bir düşman topçusu, imansız;
Siner, kalktıkça şahadet parmağı…

Şu Gelibolu enteresan bir yer!
Akında kuyruğu kısık ejderler;
Namerde maşa olmuş bu askerler

Sargıyeri; bir ağıt, destan yeri,
Düşmanın hak ettiği fistan yeri!
Şehitlerimizin kabristan yeri,
Taşırdığı yer, namerdin, bardağı!

Şu kazılan siperleri örtmeyin!
Artık, ne işe yarar ki? Demeyin.
Dualar yükselir her geceleyin,
Döndükçe kıbleye, Arş’a yukarı!

Yanarak yiğitler bu cehennemde…
Elde ettiler kalmayı Cennet’te!
Hane hane kopan her kıyamette,
Yas tutar Ayyıldızlı Türk Bayrağı!

Ne ekersen ek, kırmızı gül biter,
Teninde kokar şehidimin, güller…
Makber-i şühedada bülbül öter,
Öttükçe, yasa boğar kâinatı!

Şu abide, ne görkemli bir anıt!
Kahramanlığına Türk’ün, bir kanıt.
Ülkemize yan bakanlara yanıt.
Ey oğul! Unutma sakın ATANI!

Ey oğul! Ayakta uyuma, doğrul.
Vatan için, millet için doğru ol…
Velhasıl, sen yüceltecek, ey oğul!
Sen savunacaksın sen, bu VATANI!

08.04.05