Çanakkale Şiiri - İlhami Başeğmez

Benim dedem Çanakkale'de yatar
Kim bilir neresinde
Eşimin dedesiyle karışmışlar toprağa
Ne adları anılır
Ne mezarları bilinir
Onlar bizimle yaşar
Biz ölünce kayıtları silinir

Dedem son mektubuna
Bir de dörtlük eklemiş
'Her gelen bir yazı yazmış
Kararmış duvarın yüzü
Dünya bir değirmen olmuş
Sonunda öğüttü bizi'
'Anadolu toprağı' deyince
Çorak bir tarla canlanır kimilerinin gözünde
Çanakkale'de
Sarıkamış'ta
Sakarya'da
Güneydoğu'da
'Can'ları kalanlar için toprak
Yirmi yaşında dul kalmış kadınlar
Bir yaşında yetim çocuklar
Dayanılmaz acılar
özlemler
yoksulluklardır

Kahramanlık sizin için ne anlama gelır bilemem
Kılıç mı
kalkan mı
tüfek mi
kan mı
Benim için geride kalanların sonsuz dayanma gücü
Çocuk yaşta annelerle tükenmiş dedelerın
Yetimlerine kol kanat gerişi
Onları bir nakış gibi sevgiyle işleyişi

O yiğit erkeklerin ve yürekli kadınların
Ne heykelleri dikilir ne öyküleri bilinir
Onlar bizimle yaşar
Biz ölünce
Bu dünyadan kayıtları silinir