Çanakkale Şiiri - Bilal Özcan

Yeni baştan yazsam kalemi alıp elime
Birkaç mısra, birkaç kıta, birkaç kelime,
Tüm kelimeleri dolasam da dilime,
Ben seni anlatamam, seni ben Çanakkale.

Üzerinden geçti gitti koskoca bir asır,
Makberlerinde gizli, gizli makberlerde sır,
Seni anlatan tarih sığ, göz kör, kulak sağır
Ben seni anlatamam, seni ben Çanakkale.

Elbet solar açan güller, sen solmayacaksın,
Susmadıkça mabed-i gönlüm'deki ezanlar,
Sen Çanakkale sen elin olmayacaksın,
Daha nice nice destanlar yazacağım yalnız kalmayacaksın.

Bilal ÖZCAN

D O S T K A L E M L E R

bir tarih yazılmıştı Çanakkalede
bir pazar kurulmuştu şehadet sebildi
boşalmıştı mektep medrese
ümmet yekpare koşuyordu cepheye
..bizi de şair edecek 'Çanakkale' bu gidişle..................................Salim Kanat

KURTULUŞ DESTANI

İstanbullu’m, İzmirli’m, Adanalı’m, Maraşlı’m,
Aynı bayrak altında yaşayan gencim, yaşlım!

Bastığın topraklarda ne tûfanlar yaşandı
Ne yürekler kavruldu, nice ocaklar söndü!

Bu vatan, parça parça hep elden gidiyordu,
Dünyâ, bizi sehpâda sallamak istiyordu.

Çakallar giremezdi aslanlar yatağına,
Baykuş nasıl tünerdi şahinler otağına?

Türklük, vahşî sürüyü bağrına bastırır mı?
Esâret zincirini boynuna astırır mı?

Kurtuluşun hamlesi mutlak başlayacaktı,
Düşman, Anadolu’dan kesin atılacaktı.

Kemâl Paşa emriyle, kız, kızan cephe kurdu,
Kükredi aslanlarım, dağ, deniz selâm durdu.

Îmân, sabır, benlikler bir taştı ki kabından,
Sanki Cihan sarsıldı kuvvetin gazabından.

Hâin ve zâlim nemrut korkudan kaçıyordu,
İbrahim’in yolunda çiçekler açıyordu!

Sakarya, Dumlupınar, Menderes, Porsuk Suyu,
Başka türlü akıyor, yaşıyordu coşkuyu.

Bizi âciz görenler eridiler, bittiler,
Güçlü geldiler ama nâçâr kalıp gittiler.

Sen ey şerefli gâzîm, yiğidim, şehitlerim!
Olmasaydınız eğer, avı idik itlerin.

Eğer şahlanmasaydı azmin, Türklük gururun,
Elindeydi Türkiye’m gaddar, nâmert gâvurun.

Hizmetçisi idiniz kutsal, aziz vatanın,
Sizlerdiniz bekçisi îmân, nâmus ve şanın.

Can çekişen vücuda girdiniz canınızla,
Gözlerdeki yaşları sildiniz kanınızla.

Sâyenizde bahtiyar oğul ve kızlarımız,
Ne bayramlar yaratır, o kutsal rûhlarınız.

Bizim için, bir ömrü fedâ ettiniz sizler,
Huzursuz bir ortamın huzurlarıyız bizler.

Sizler için ağlamak, en büyük cinâyettir,
Lâyıkı olduğunuz şan ve şeref, hürmettir.

Mîrâsa sahip çıkmak, bize sizden zimmettir.
Rûhunuza Fâtiha, bir kutsal ibâdettir.

Ey vatan, millet için can veren rütbesizler!
Göz kırpmadan, cepheye ölüme giden erler:

Tarih, varsın sizlere mersiyeler yazmasın,
İsterse, adınızı mermerlere kazmasın.

Bir er için, “şehitlik” en büyük, son rütbedir,
Rûhunuz, semâlarda ölümsüz cennettedir.

Ölmediniz, dipdiri, kalbimizde yeriniz,
Sizler ki, bizler için şan ile şerefsiniz.

Sakın sızlatmayalım kemikleri, etleri,
Huzur içinde yatsın, tüm vatan şehitleri...........................................Nazım İNCE

Çanakkale anısına__ Destan 21 kıta bazı bölümler

Kıbleye yöneldim ellerimi semaya kaldırıp, ya HÜDA diyerek getirirken tekbir
Yüreğim alevlendikçe alevleniyordu, birden bire aklıma gelmişti, uhud la bedir.
Çanakkale de ar namus için can verenler, Resul, inin şefaat edecek ümmetidir.
Gözleri dönercesine gasp ti, sana sığındık Ya Rab, sendin her şeye muktedir

Asla cefanı gideremem, güllerle karanfillerle donatsam da yattığın abideyi.
Müslümanların zaferiydi, Allah hu Ekber nidaları, inletirken Çanakkale yi.
Ancak Yüce Rabbim bilebilirdi, siz aziz şehitlerdeki o erişilmez mertebeyi.
Andım olsun gözüm açık gider, sizleri anmayıp tavaf etsem de o yüce Kâbe’yi!

Şevkim zeval gelmemeliydi vatanıma, kaygım değildi ne susuzluk ne de uyku.
Zira gönlüm buruk giderdi, sancak dalgalanmalıydı buydu telaşım ve kuşku.
Korkunun ecele ne faydası vardı, ancak emir gelirse ecel tecelli ederdi vuku.
Vatan ve bayrak için ölünürdü, fakat eksik olmasın secde ile o kutsal rükû!
Ali Garbioğlu

NİCE YİĞİTLER YATAR ÇANAKKALEDE CANIMDAN CAN
BU MİLLET YIKILMAZ ÇÜNKİ VAR İMAN
CEDDİMİZİ ATALARIMIZI DÜŞÜNMELİ HER AN
ÖRNEK ALMALI DUA ETMELİ İNSAN..........................................Turan GÜL

Çanakkale Tokadı

Tarihte bir izimiz var
Çanakkale zaferi
Gurur verici bir zafer
Çanakkale zaferi

Çapraz tüfek boynumuzda
Kılıcımız kınımızda
Anadolu kadınlarımızın dualarıyla
İman gücüyle mücadele veren yaşlılarımızla
Barışa döktüğümüz ter soğumuştu

Sokakta
Cephede
Muharebedeydik
Göğüs göğse
Tek görev yok etmek kalmıştı
Ve bunu aslanca yerine getirdi
Aslan yürekli ecdadım

Halk, yaydan fırlayan ok gibi
Büsbütün ilerliyordu
Ne dağlar engel olurdu
Ne taşlar
Nede uçsuz bucaksız denizler

Ölümde bizimdi
Kalımda bizimdi
Zaferde bizimdi
Çünkü tarihte de vardık
Hür olmak suretiyle
Var olmak zorundaydık

Gökte yüzen bu bayrak
Şehidin kanını içmiş
Onu arşa çıkaracak
Bu millete andı var

Kanımızla allaşan
Ve bizi ebediyen dik gösteren
Ve bizi zafere örnek gösteren
Bayrakta bizimdir

Dünya gördü bu milletin marifet ve hünerini
Türküyle kürdiyle Türk askeri
Laz’ıyla Arap’ıyla Türk askeri
Çerkez’iyle suni’siyle Türk askeri
Yaşlısıyla çocuğuyla Türk askeri

Mermiler bitince süngüler konuştu
Türk askeri silahsız bile kalınca şaşırmadı
Kara kara düşünmedi
Konuşturdu vücudunun doğal silahlarını

Ecdadımın tokadı var
Bütün düşmanın yüzüne
Bir terbiye tokadıdır
Çanakkale zaferi.............................................................................İbrahim AKIN