Çanakkale Şiiri - Yunus Emre Sökütlü

Beyaz giyinmişti, şerrin karanlıkları,
Yer hasat yeriydi, zaman da hasat...
Öfkeyle açılmıştı, intikam sandıkları,
Hava fesat kesilmişti, su fesat...

Kızıl toprak kızıl kana kanmıştı,
Ne anneler ne kardeşler yanmıştı,
Düşman; "Can vatandan evla..." sanmıştı,
Oysa bir mümin için cennetti cihat...

Koşuşlar af dağıtılırcasınaydı,
İnan! Ölüm koşanlar arasındaydı,
Neferdi; rüzgardı, güneşti aydı,
Ama dönmezdi dünya, geçmezdi saat...

Keder çok, acı çok, çoktu sesler,
Göçmen ruhlar vardı ve son nefesler,
Biri galip biri mağlup, kırık hevesler,
Ancak hakkın yanındaydı hep ilahi imdat!

Şehitler şehit olmak için yarıştı,
Bin merminin düştüğü yer bir karıştı,
Hayat, sanki ölüm ile barıştı,
Bir şey... Şehitler ölmezdi fakat...