Çanakkale Şiiri - İbrahim Seçkin Talaş

Yorgun düşmeyegör meçhulde,
Ağlamak istersinde,
Ağlayamazsın...
Konuşmak kuşatma altında kalır
Kelimeleri tümcede bağlayamazsın.
Sömürge olmak böyle işte
Adı başka, gönü başka
Kime savaştıklarına bakıldığında
Her birinin dili başka...

109 yıl önceydi, Seddülbahir'de,
Arıburnu'nda, Maltepe'de
Conkbayırı'nda, Gelibolu'da
Savaşan asırlık mehmedlerdi
Çocuk değillerdi, ağlamadılar,
Akıllarında tutsaklık da yoktu.
Kiminin eli kiminin ayağı koptu
Söyleyecek sözleri de yoktu
Azık çıkıları ve su mataraları..
Şimdilerde harp başka tabii,
Ancak ‘şanlı bir ölüm’ dediler
Dua edip süngü takıp gittiler...
Siper siper, tabya tabya,
Kansa kan, cansa can,
Boğazın serin sularında,
Çanakkale geçilmez dediler!
Tel örgüler arasında
Mitralyöz mermileri
Binlercesine isabet ediyor,
Bağırlara şehid yazılıyordu...
Birçoğu kefensizdi
Pek çoğu mezarsızdı
Her birinin tek vatanı vardı
Uğruna can verdiler
Toprağın şanlı erleri
Bize vatan eylediler
Çanakkale destandır,
253 bin şehidle yazılan.
Bir tohum olup
Vatan toprağına saçılan.
Nusret’in denize bıraktığı değil
Kendisi de mayındır...
Yiğit, cesur, arslan, kahraman,
Çanakkale’de Allah’a kurban!