Çanakkale Şiiri - Fatma Kılıç

Tuttum yavrularımın,
Minicik ellerinden.
Tanı dedim vatanı,
Tanı bastığın yeri.
Çanakkale,
Bitimsiz destan.

Nusret mayın gemisi,
Yanında poz verdiğin,
Dinleniyor bak şurda
Minik bir top mermisi.

Fransızların topu
Devasa o devirde
Senin Atan’da ise
Miniminnacık gülle

Yüzbinlerin kanı aktı
Sanki oldu bir dere
Sekiz buçuk ay yavrum
Bir an diye belleme

Dedim hisset bu vatan
Sana böyle verildi
Beri yakadan oku
Karşı yamaç ne dedi?

“Ey yolcu bastığın yeri toprak diyerek geçme tanı,
Düşün altında binlerce kefensiz yatanı”

Adım adım dolaşırken
Bu vatan toprağını
Kulaklarımız da çınlar
Allah Allah nidaları.

Yoğun hislerle dolu,
Ayrılırken oradan,
Söylüyoruz birlikte
Hep bir ağızdan.

“Çanakkale içinde vurdular beni,
Ölmeden mezara koydular beni! ..”