Çanakkale Şiiri - Hasan Okursoy

ÇANAKKALE

Çanakkale
ne yağan yağmurunda tasam
ne güneşinde sevincim
vurgunum sana
dedem
bağrında uyuduğu için

kimi on beş yaşında
kimi yeni evli
kimi çocuklu
gelmişler
çanakkale için

II

dışarıda deli bir lodos
sanki onların sesi
bir gelir bir gider

ne sesi
ne kokusu
ne resmi
var
bende
sanki yürüyorlar gibi
bu karanlıkta

nerede
nasıl

şehit

nerede mezarı
belki
o gördüğüm çaltının
o çam ağacının
belki saklanmak için
siper ettiğini sandığım
yakınında şu hendeğin
belki anlattıkları gibi
yalova köyünde
o bombadan
geride kalan bir parçada
dedeciğim

III

şimdi dışarıda hava soğuk
zemheri çıkımı gibi
onları bu zemheri ayında
anlatmak
yazmak
istedim

fakat ne kışta
ne baharda
ne yazda ve sonbaharda
anlatmakla
yazmakla
bitmez onlar

tarihe
yazılmış
fakat sığmamış
çanakkaleyi geçilmez
yapanlar

gece boğazda gözlerim
karşıda deniz feneri
bir yanıp
bir söner
sanki l9l5 gecesi
bir gelip
bir gider

onlar bazen bir çiçek
bazen bir güneş
bazen böyle kızgın
öfkeli
soğuk bir poyraz
o ulaşamayacağım
hiç duymadığım o ses
böyle bir gelir
gider

nedense
onlar bende
ben onlarda
bu gece

onlar binlerce
onlar kefensiz
onlar gururumuz
şehidimiz
onlar dokundum
diyeceğim
kadar yakın
bu gece

IV

çanakkalem
şimdi ne poyrazında
ne de yağmurunda aklım
dedem ibrahimde
binlerce arkadaşında
nerede mezarı
nasıl geçmiştir son anı
aslında onunla
konuşuyorum bu gece

o bende
ben onda
biliyorum
yolava köyünde
belki o son bombadaki
şehitlerden
sanki gözümün yaşını silen
ay aydınlığında ağlarken

hasan okursoy
ecebat öğretmenevi
l6 Aralık l997
saat,02;00