Çanakkale Şiiri - Yüksel Güney

Çanakkale
Her top güllesinde inledi dağlar,
Sarardı yemyeşil çayırlar bağlar,
Böyle cenk görmedi asırlar, çağlar,
Kan ile boyandı yârin fistanı,
İşte Çanakkale, budur destanı...

Bir kâse üzümlü hoşaftı aş’ı,
Ağzında yoktu kuru lavaşı,
Mehmed’imin düştü cephede başı,
Her ana doğurmaz böyle aslanı,
İşte Çanakkale, budur destanı...

Conk bayırı derler onun adına,
Yiğitler orada düştü yadına,
Orda şehadetin vardı tadına,
Sapanla vurdular melun şeytanı,
İşte Çanakkale, budur destanı...

Kefereler yağlı kurşunlar attı,
Aydınlık dünyayı yaktı, kararttı,
Seyid’in topuyla dev gemi battı,
Böyle korudular Cennet Vatanı,
İşte Çanakkale, budur destanı...

Keseriz sandılar Türk’ün botunu,
Unuttular koca Nene Hatun’u,
Paramparça oldu küfrün sütunu,
Zelil oldu gitti frenk sultanı,
İşte Çanakkale, budur destanı...

Hainler türedi geldik tufaya,
Anadolu düştü türlü cefaya,
Mermiler çarpıştı kafa kafaya,
Çorak eylediler bağ’ı bostanı,
İşte Çanakkale, budur destanı...

Bu destanı yazdık kuru yaprağa,
Yeşil sarıklara, siyah kalpağa,
Yüz binlerce şehit verdik toprağa,
Mehmed’i, Yusuf’u, garip Mestan’ı,
İşte Çanakkale, budur destanı...