Çanakkale Şiiri - Zihni Ertuğrul

ÇANAKKALE

Vatanımdan bir parça, cennetten köşe,
Şehitlere yorgansın, bil Çanakkale.
Yedi düvel koyuldu, birlikte işe,
Düşmana korku salan, il Çanakkale.
...
Hindulardan Anzak’a, şeytan güçleri,
İngiliz Fransız’ın, hain piçleri.
Canına susamışlar, zıpır gençleri,
Kanlarında boğandır, bil Çanakkale.
....
Tabyalardan topları, ateşlediler,
Düşmanın cesediyle, doldu denizler.
Sanki kan gölü, kıpkızıldı dehlizler,
Düşmana ölüm saçan, il Çanakkale.
....
Müslümanlar tek yürek, dillerde tekbir,
Semaları inletmektedir, Allah bir.
Filistin’li Suriye’li, hepsini bir,
Kardeşçe kucaklayan, il Çanakkale.
.......
Kınalı kuzuların, bekler siperde ,
Cemaatle namazda, manevî perde.
Düşmanlar uykudayken, Canlar seherde,
Yazdılar destanlar, bil Çanakkale.
....
Vatanım namusumdur, el uzanamaz,
Korkak olanlar asla, destan yazamaz.
Düşmanlar anladılar, çelik paslanmaz,
Dillere destan oldun, sen Çanakkale.
.......
Müslüman Türk’ün yurdu, var olacaktır,
Al renkli bayrağım, dalgalanacaktır.
Dinmeyecek ezanlar, okunacaktır,
Şehitlerim cennette, gül Çanakkale.
....
Gedik açmak istedi, hainler surda,
Yiğitlerim sokar mı, düşmanı yurda.
Kadın erkek demeden, Anadolu’da,
Pençeleşti Çelik’ten, el Çanakkale.
....
Kardelenler oldular, sende her nefer,
Şehadete ERDİLER, ne gam ne keder.
Kucağını açmışta, bekler Peygamber,
Çağırıyor bak sana, gel Çanakkale.
......
Herkes bilsin bu vatan, şehit yurdudur,
Uzanan hain elden, hesap sorulur.
Ertuğrul uçağıyla, derhal vurulur,
Şehitlerinle mutlu, ol Çanakkale.

Zihni ERTUĞRUL
18.03.2021