Çanakkale Şiiri - Fatih Emre Katrehanoğlu

''Şehitlerin üstünde bitmiş deve dikeni
Yok mudur acep baş ucuna bir gül dikeni
Gelir Anzaklar kilometrelerce öteden
Yok mudur öz yurdunda Türkün seveni''

Sardılar çelikten cellatlar ile boğazı
Titrettiler Mehmetçiği titreten ayazı
Kin ve nefret dolu toplardan da anlaşıldı
Yeniden yazılacak tarih denilen yazı

Elde yok! Avuçta yok bir şey.Sadece yok var
Savarsa bu belayı tek vatan aşkı savar
Uyan! Anadolu derince uykundan! Uyan!
Karşındadır yedi başlı ejderha,canavar

Toplandı ülkenin dört bir yanından neferler
Başladı artık geriye dönülmez seferler
Doğsun diye üstümüze hürriyet güneşi
Kim bilir sönecek belki gözlerdeki ferler

Vurulmuş Yusuf’um göğsünden iniliyor! Su!
Görünüyor gözlerine cennetin avlusu
Düşünme sakın düşünme ne olacak halim
Yapılmaz ki mahşerde şehitlerin sorgusu

Yıkılıyor on beşinde gencecik kaleler
Boyanıyor kırmızıya bembeyaz laleler
Utan! Niagara,Tortum,Manavgat,utan
Fışkırıyor taze bedenlerden şelaleler

Yahya Çavuş,Molla Kazım,İsimsiz Yüzbaşı
Dövüşüyor pür imanla koltuğunda başı
Korku ürperiyor birden gördüğü dehşetten
Veriliyor düşmanla var olmanın savaşı

Vuruyor her yeri Ocean etmiyor ayırt
Mahşer yeri Seddülbahir ve de Kanlısırt
Tutuyor Mehmet’imin elini gaipten bir el
Yırt! Diyor çabucak tezkere kağıdını yırt!

Kavrıyor Seyit’im iki yüz on beş okkayı
Doğrultuyor batmaz denen Ocean’a yayı
Ateşliyor dualar ile yadigar topu
Sulara gömülmesi bulmuyor dakikayı

Toprakta kan şahit! Çanakkale.Gökteki ay!
Boğazını sıkan bahtsızın! Vay haline vay
Duysun heyhat yedi düvel,yedi iklim duysun!
Yıkılmaz harcı kan ile karılmış bu saray