Çanakkale Şiiri - Alaiddin Kuru

Akar gözlerden sessizce
Süzülürken yol kepezden Çanakkale’ye.
Acılar az önce bitmemiş miydi hisarlık höyüğünde
Abide tamda sol ufuk çizginde,Troiadan kime ne.
Selam olsun aziz şehitlere.

Var mı gelip görmeyen;
Ya sessiz çığlıklar duyarsın on beşli bedenlerde.
Ya da ot gibi geçersin, ne bir dua ne besmele.
Tek dert feribot, amaç tatil ve bir yere yetişmekse.
İşte tam burası; Çanakkale.

İçin titrer!
Hemen karşındadır mahşeri mabet elinde tüfeğiyle,
‘’Dur yolcu der’’ etrafta farklı diller, eller deklanşörde.
En çok Çinli veya Japon fark edilir çekik gözleriyle
Tam burada Ecabat iskele.

Conk bayırı anafartalar
İsimsiz nice kahraman, onbaşı Seyit çavuş Yahya’lar
Sen küçülürsün; büyür,devri kapatan bastığın bu topraklar.
İzin vermeyince denizde kahramanlar, karadan saldırırlar.
Artık Gelibolu’dalar.

Hesap yine şaşar
Yedi düvel görür anlar,Türkler ne barbar ne gaddar.
Uğruna canını hiçe saydıkları bir vatan, birde baş komutan
Allah Allah ile güle oynaya ölüme, vatan dağılmasın diye.
Burası geçilemez, burası Çanakkale.