Çanakkale Şiiri - Melih Tekrel

Kırk çerinin yiğitliğinle !
Sarstın ! Boğazlarda ki demir yığınlarını
İşler miydi demirden dağı eritenlere ?
Yüzen kale, top, fişek, çivi ,gülle !

Sallıyor Mehmedim Sancağını!
Kahpe İngiliz'in kör kurşununa
Arkasında duasıyla kınalar yakan anası
Kurban etti tek kuzusunu vatanına !

Ayakları çıplak, forması yırtık
Kursağında ekmeksiz çorbası, üzümsüz hoşafı
Elinde tüfengi, bileklerine sarılık
Kıymetlidir Türkün canından toprağı

Sonunu cennet kapısı bilen elli yediler
Korku, acı nedir? bilmediler
Onlar ! Onlar ki ! Elli yediler!
Emirle öldüler, sadakatle gömüldüler!

Ey! Şeref ve onuru için savaş etmiş cengaver
Evveliyatın kefensiz, öz toprağındır kefenin !
Tüfengindir kabir taşın, kalır arkada yetimin yaver
Cennetindir toprağın, hisabındır cengin, fişeğin