Belki! üzerlerine düşen son güneşti
Allah Allah nidalarıyla ortalığı inletti
Şavaşa değil şavaşa; ölüme gidin dendi.
Çarpışılan yer! Boğazdı Çanakkale idi.
Kınalayıp! Evlatları,savaşa sürdü!
Allah yarattı dedi; vatan büyüttü!
Analarca verilen,bu; son öğüttü
Süngü yedi bir tutam ot; soktu yerine
Gülle kesti kolunu,yine düşmana yürüdü.
Koparmış bir kolunu top mermisi
Bir eliyle tutmuş cengaver süngüsü
Kaderi belli bade-i aşk, vatan sevgisi
Şehit olmak üzeredir,çarpışıyor TÜRK ORDUSU
Tozu, tozu dumana katmış!
Düşman neye uğradığına şaşmış!
Aşkla imanla makbere koşmuş
Şehadet şerbetini en baştan içmiş
Bir ayağı yalın; diğerinde çarık
Bunların hepsi daha; çoluk çocuk
Mezun vermedi okullar ah, ah; ne yazık
Yemekleri tahindi,hoşaf suyu azık
Allah’ın inayeti ortalarda geziyor
Yaradanın sevgilisi Türk ordusun izliyor
Bir yumak bulut,düşmanı aldı gizliyor
Çanakkale geçilmezdi! Bir tarih yazılıyor.
Kayıt Tarihi : 21.3.2014 15:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)